Dagboek

Dinsdag 5 maart 2024

Het is voor buitenstaanders soms moeilijk om te vatten dat iemand met een burn-out of een depressie zit. Ze weten dat hun collega in ziekteverlof is, zien die in de supermarkt en denken: ´Die ziet er toch niet ziek uit. Die lacht nog, die kon nog gewoon praten. Kan die dan ook niet gewoon werken?' Nochtans is dat, als je dat moeilijk snapt, makkelijk te vergelijken met een koppel dat je op straat ziet lopen. Het is niet omdat ze gewoon praten en lachen dat hun relatie goed zit en niet zou kunnen eindigen. Een zwarte periode in je leven kent cycli van lastige, harde uren en luchtige, betere, 'gewone'. Het verschil zit erin dat de eindbalans negatief is.

Dinsdag 21 februari 2024

Dinsdag 6 februari 2024

Uiteindelijk is elke therapie en elke therapiesessie, een zoektocht naar de wil.

Vrijdag 2 februari 2024

"Als ik opa zijn foto passeer dan schiet ik soms vol... Hij was zo belangrijk voor mij..."

"Ja. Dat begrijp ik... Maar je zult het moeten loslaten..."

Er is maar één ding dat je beter loslaat in het leven en dat is een lekkende frietpot. Zowat al de rest, zeker als het je ziel beroert, kun je beter eerst wat aandacht geven, delen met anderen, het koesteren en erom rouwen, tot het vanzelf meer naar de achtergrond gaat. 

Zondag 7 januari 2024

Politiek is onder andere de macht waarmee de macht omgaat met onmacht.

Vrijdag 15 december 2023

Wanneer veiligheid komt, verlaat schaamte de kamer.

Vrijdag 24 november 2023

In de film 'Turist' van Ruben Ostlund zien we een schijnbaar perfect gezin op skivakantie. Een ongevaarlijke maar toch indrukwekkende gebeurtenis schudt dat gezin plots door elkaar. Het toont hoe veel dimensies er zijn aan een liefdesrelatie en hoe de relationele veiligheid zo snel onder druk staat bij stress. Griezelig zuiver gespeeld en geregisseerd, deze aanrader.

Seks wrijft de afstand uit.

Wakker liggen is zoals wakker zijn tijdens je eigen operatie; akelig en onmachtig. Je kunt je niet bewuster zijn van jezelf dan als je wakker ligt.

Donderdag 23 november 2023

Een mens is op zijn mooist als hij huilt. Het lachende gezicht is van de hand van een onzichtbare artiest, het huilende van een kunstenaar.

Het leven is erger dan de dood. Toch zijn wij niet bang voor het leven maar voor de dood.

Een stem, een stap, een blik, een interactie,... Als ik door de stad loop dan hoor ik één lang indrukwekkend lied, allemaal impressies die diep diep binnenkomen. Ik ken jegens het gedrag van mensen geen onverschilligheid, enkel gevoeligheid.

Donderdag 16 november 2023

Mijn poes kijkt tegenwoordig de hele dag naar buiten. Ik merk hoe deugdvol dat blaadjescircus voor haar is, als lichte bruine vogeltjes tuimelend naar de aarde en dan weer op, nooit te pakken, en ook de druppels zonder pauze, expats van de hemel in hun eerste en laatste reis naar het venster en de vermoeide afdaling op blozend kou glas. Wat heelt meer dan het zien van een poes die zo in haar volgspel verloren is en kinds verbaasd, niet verstoord door alles wat daar achter ligt: het grijs, het nat en het donker. Haar enige wereld is nabij en zij weet niet dat ze bestaat. Zij valt samen met de wereld dus zij is vrij van zichzelf, ze is de pluchen vrede.  

Donderdag 9 november 2023 

Tot mijn verdriet heb ik goed moeten leren

hoe ik mijn voeten zet 

niet te zwaar, niet te dicht, niet te haastig, niet te zeker

'n speelse veeg eerder, met zwevend gewricht 

en alleen stevig en teder

bij die paar ontegensprekelijken

zonder wie ik

anders geen stap krijg gezet 

Ilja Van Peel 

Maandag 6 november 2007

Ik draag je mee, Alexander,

tegen de lucht in, je kraag overeind

ik laat je vast en hou je los

zo zal de tijdsklim het bedoelen;

speels traag als licht

en stoutmoedig hoger

tot finaal uit mijn schaduw

de kindbloesem barst

dan draag ik je over

aan de kruin van de wereld

waar je je op alle takken waagt

waar je voeten willen komen

Ilja Van Peel 

Zondag 29 oktober 2023

Er zijn momenten waarop je naar binnen keert, vanuit een vermoeid-de-luiken-sluiten, en dat je een enorme troost voelt dat niets moet, niets werkelijk is, niets blijft. Dat je samenvalt met die zak organen die je bent, en je verbeelding je geheel met rust laat. Alles is goed. Maar op andere dagen ben je gekweld door energie, dat is het menselijk leven dat ons roept, en dan staan wij als slaven op en gehoorzamen de onrust. Onze projectie gooit vele meters en uren voor ons uit, het moet allemaal zinvol ingevuld, we moeten anderen behagen, we moeten en moeten. Dit geheime product van factoren, dat in- en uitzoomen van rust en onrust houdt onze ziel bezig en wij vragen ons af wat het beste voor ons is. Soms volstaat onze slaap en soms alles wat niet onze slaap is. Mag ons uiterlijke leven dan al in balans zijn, achter onze ogen huist het tweede leven dat zo veel intenser is dan iemand anders ooit zal zien.

Woensdag 18 oktober 2023

De zinnen van iemand die met ADHD leeft, eindigen meestal met een uitroepteken. 

Dinsdag 17 oktober 2023

Op zaterdag 9 maart geef ik in Leuven een lezing over de communicatie tussen partners. Het is een voorproefje van het boek waaraan ik nu werk. Inschrijven kan via deze link:

'Hoe wij als koppel elkaar niet begrijpen'.

Vrijdag 13 oktober 2023

Het adagio van Sonata 29 van Beethoven is zo mooi dat het pijn doet. Hoeveel poorten ga je door, waar kom je terecht, wanneer houdt die diepte op?

Donderdag 12 oktober 2023

Je binnenwereld zó verruimen dat je er de buitenwereld mee aankunt. Je dromen, je besef, je aanvoelen, je nederigheid, je redeneringen, je gevoelsregister, jezelf zó kennen dat je ruime voorsprong krijgt. Dat je tijd koopt als je weer eens gedrag moet kiezen in de buitenwereld die ons onophoudelijk uitdaagt. Al zó gedacht en gevoeld hebben dat weinig van de banale maar harde realiteit je nog kan verrassen.

Logisch gezien kan God alleen bestaan of niet bestaan. Maar de logica helpt ons op dit terrein niet verder. Want de gelovige zegt: God overstijgt de logica. Dus is het zelfs mogelijk dat Hij bestaat én niet-bestaat. Geen zinnig woord valt daar tegenin te brengen. Het is niet omdat wij ons zo'n toestand niet kunnen inbeelden, dat het niet kan. Er zijn bijvoorbeeld vele werelden in het heelal mogelijk die wij simpelweg niet kunnen bedenken. Daarom is hun bestaan nog niet weerlegd. Dat ligt aan ons gebrek aan ervaringen en verbeelding, niet aan het heelal. Maar dus: een God die bestaat én niet-bestaat... Dan vraag ik me af: wat voor een God zou dat zijn... Dat is al even moeilijk als de tijd wegdenken.

Dinsdag 3 oktober 2023

Ik heb altijd het gevoel gehad temidden van rechte tekst, cursief te leven, zonder dat ik kan uitleggen wat dat betekent.

Voor sommigen is muziek de aanzet tot beweging, voor mij vooral de ultieme, fantatische stilstand.

Wie tv kijkt, vergeet even hoe onbelangrijk hij is. Dat kun je met sport bijvoorbeeld, nooit bereiken. Wie sport, voelt weer even dat hij leeft. Dat kun je met tv bijvoorbeeld, nooit bereiken.

Zondag 1 oktober 2023 

De passerende auto's zijn golven die neerslaan, brommers zijn jetski's. Vliegtuigen blijven vliegtuigen, bussen zijn zware boten. En de treinen zijn cruiseschepen. De wind vermengt zoals altijd alles en het open raam naar de drukke straat aan mijn bed, wordt de terrasdeur naar mijn zee. Verbeelding slaat het doek neer dat de aarde tot aarde houdt. Lucht is niets maar tilt ons op, wij nietsen de ruimte tot we slapen. 

Donderdag 28 september 2023 

Ik vermoed dat de meesten optimistisch zijn over het leven en pessimistisch over de wereld. 

Dinsdag 5 september 2023

Wij vinden naar onszelf kijken op spontaan genomen (dus geen geposeerde) foto's confronterend. We worden wat betrapt: omdat in ons dagelijks leven de ene handeling de andere opvolgt maar ook die camoufleert, wegwerkt! Wij willen ons als een mooie, logische film ervaren maar de foto knipt daar een 'nu' uit en dat stelt ons bloot aan wat we op dat moment aan het doen waren zonder het wegvegen van de handeling daarna. We zeggen dan bijvoorbeeld: 'mijn haar lag toen niet goed', maar ons haar ligt dus in werkelijkheid dikwijls niet goed. Veel dingen liggen niet goed.

Er staat altijd iets in de weg. Als ik de stad wil zien, staat de natuur in de weg. Als ik de natuur wil zien, staat de stad in de weg. Therapie kent dat ook: we richten ons samen naar wat er te zien is, het prominente, en wat daarachter allemaal niet te zien is, het latente. Ik besef dan bijvoorbeeld dat mijn roepen tegen iemand, een angstkreet was. In de Gestalt zeggen we: we kijken naar de voorgrond en de relatie tot z'n achtergrond, om betekenis te krijgen in de problematiek van iets. Stressvlekken in de hals worden gelinkt aan het bezoek aan je ouders, drinken gebeurt vooral op zondagavond als je enorm opziet tegen de werkweek, enzoverder. Symptomen krijgen betekenis. Die betekenis wordt in een breed kader gezet, tegen de achtergrond van al het andere. Uiteindelijk wordt duidelijk wat je moet aanpakken en hoe.

Ik schrijf verder aan m'n boek over communicatie tussen liefdespartners. De ene dag voelt het als een opgave die ik liever uit de weg ga, de andere als een feest om verder te speuren naar hoe dat nu precies zit tussen twee mensen. Welke leesfouten maken ze? Hoe praten ze zich in de nesten? Hoe begrijpen wij elkaar steeds weer niet? Wat kunnen we daaraan doen? Hoe gaan wij om met elkaar in taal en lichaamstaal? Daarover gaat het en ik blijf maar voorbeelden tegenkomen in werk en vrije tijd die het aanvullen. Toch is het een hele opgave, het vrijblijvende gaat eraf. Je moet ermee door. Het is een gewilde verplichting.

Woensdag 30 augustus 2023

Politiek bevindt zich niet in de pronkende lotus op het schitterende watervlak maar in de modder diep daaronder, waar de vijver het meest donker en koud is en waar de ondergedoken uitverkorenen trots zijn dat ze het langst overleven.

Dinsdag 29 augustus 2023

Het is een vergissing te denken dat de organisatie of het bedrijf waar je werkt, geen krokodil is en jij geen gnoe in de Masai Mara. Je moet helemaal niets verwachten. Vroeger of later gaat de bek open en verdwijn je, al je mooie engagement, ervaring en goede relaties met de leiding ten spijt. Net als een krokodil ook gewoon maar doet wat hij volgens de natuur moet doen, is er niets immoreels aan een organisatie zelf; het is een dier dat zomaar eet en uitstoot, zonder gedachten of gevoelens tegenover jou. En dat komt omdat een organisatie geen mens is. Als zelfs een mens je altijd kan verraden, waarom dan een dier of een ding niet? Dus: je gaat een professioneel contract aan en blijft er zo lang je dat zelf goed vindt. Verwacht niet te veel, blijf actief kiezen, wees waakzaam. Want vroeg of laat ben jij de gnoe in de Mara rivier. De rest is Disney. 

Zondag 27 augustus 2023

Sommige mensen kunnen vanaf hun geboorte handelen zonder hinder van een te bewust leven. Dat gaat niet over intelligentie. Zij zijn de doeners die niet lijden zolang ze het juiste doen. Het zijn bijvoorbeeld de echte sporters, want op een veld vragen ze zich niet af wat ze daar doen. Denk en doe logisch en het leven lacht je toe, behoudens externe tegenval. Ze concentreren zich op de bal omdat er op dat ogenblik niks anders in hun wereld is dan de bal. Alles bestaat voor hen uit problemen en oplossingen. Anderen moeten hun hele leven proberen minder bewust te zijn. Hun geest is doordrenkt met bestaansbesef en diepere gevoelens. Zij moeten niet alleen het juiste proberen doen. Zij moeten ook leren vergeten, negeren, relativeren, handelen. Zij leven én in deze wereld én in hun vol hoofd met angsten, dromen en onnodige mijmeringen. Ze zijn niet zo goed in 'doen' omdat ze hun innerlijk amper vergeten. Voor hen werkt het logische of onbewuste niet; de wereld is niet zwart-wit maar grijs. De dingen zijn niet per se logisch. Irrationaliteit is heel natuurlijk. Ze moeten hun zijnsbesef - dat, laat ons wel wezen, dikwijls pijn doet - wegzalven met muziek, gesprek, enzoverder. Dus de ene is gericht op de juiste actie die gelukkig maakt, de ander moet zich daarnaast ook nog eens troosten. Dat verklaart ook waarom er zo'n verschil is tussen psychotherapeuten. Een gedragstherapeut zit zelf beslist in de eerste groep, een experiëntieel therapeut vast en zeker in de tweede. (En mensen opdelen in groepen is absurd maar voor het gemak doen we dat hier even). Cliënten hebben hun voorkeur voor een bepaalde therapie door onder andere dit aspect (naast vele andere). Ik weet dat ik enigszins hybride ben van stijl maar toch vooral de bedrading van de tweede categorie heb en dat resulteert ook in een bepaald publiek om goed en minder goed mee te werken. 

Zaterdag 26 augustus 2023 

Ik heb al zo lang geen moeder meer. Het verwerd tot een dor begrip, de stroom van kussen en snikken is mettertijd uit het bekken geslopen. Je mama is je eerste, en een kleine eeuw later, ook weer laatste liefde. 

Vrijdag 25 augustus 2023

We hebben de neiging om te denken dat iemands gezicht werkelijker is dan een schilderij of prent van een gezicht. Dat is natuurlijk niet zo. Als we dat besef doortrekken daalt onvermijdelijk een rust in ons neer. De wereld is een verzameling dingen zonder top, zonder reliëf. Mijn gedachte, de dakpan van een huis, een kus, een uitspraak, een blijdschap, pijn in de maag, het is allemaal even werkelijk zonder hiërarchie. Onze geest schept hiërarchie maar dat betekent nog niet dat die buiten ons bestaat. Het gelijke van de dingen maakt ze om het even. Daaruit volgt dat er eigenlijk niets meer moet; het moeten doen we zelf.

Donderdag 24 augustus 2023

In Utah krijgen leraren schietcursus om hun klas te beschermen tegen schoolshooters. Of hoe problemen omgedraaid worden.

Maandag 21 augustus 2023

"Ze sukkelde al langer met haar gezondheid" is nu het nieuwe eufemisme voor iemand die bijvoorbeeld afziet van kanker. Die eufemismen bouwen een pseudosteriele wereld op, waarbij we altijd gezond en mooi blijven, met hier en daar wat probleempjes onderweg. Het is een aanfluiting van wat het leven werkelijk is, en een miskenning van het leed van ziektes.

Zondag 20 augustus 2023 

"De menselijke geest neigt er van nature toe om kritiek uit te oefenen omdat hij voelt en niet omdat hij denkt." (Pessoa in Boek der Rusteloosheid, het boek dat ik blijf herlezen omdat het zo subliem is) 

Zondag 6 augustus 2023 

Wie zijn niet verantwoordelijk voor wat we zeggen en doen. Wij zijn verantwoordelijk voor wat we zeggen en doen in een context. Daarom is zelfverraad en verraad door anderen altijd weer mogelijk. Het lijkt me erg belangrijk dat we begrijpen dat ons denken en doen dus geen continuüm zijn, alles ligt opgefrommeld in een context en is alleen maar tijdelijk geldig. Als ik zeg dat ik nooit een Edelweiss zou vertrappelen of me nooit honderdveertig kilo zal laten worden of nooit ontrouw zou zijn of ik altijd kies voor rechtvaardigheid of jij altijd mijn beste vriend zult zijn, dan is de geldigheid daarvan bijna verstreken als mijn lippen de laatste letters hebben gevormd. Het is niet omdat ik dat nu echt meen dat dat iets zegt over mijn gedrag in de toekomst. Ons handelen lijdt aan extreme bijziendheid. De natuurlijke evolutie heeft zich helemaal niet bezig gehouden met consistentie. 's Morgens de praline van een collega weigeren, 's avonds een zak chips. Dat is de mens. Wij weten niet wat wij gaan doen in de toekomst. Derhalve weten wij niet echt wie wij zijn. Wij blijven het fantasiespel van de kinderen spelen, een alsof dit, alsof dat. 

Vrijdag 4 augustus 2023 

De nacht trad op in haar elegante hittekleed. Cicaden zongen als het diep ritmisch hijgen van een uitgeputte dag.  Ik staarde in de oneindige mond van de Egeïsche Zee en kon maar niet genoeg worden opgeslokt.

Maandag 31 juli 2023

Maakt verveling eenzaam of is het eigenlijk een vorm van eenzaamheid?

Mijn hoofd moet vol fantasie of plannen of muziek of woordjes van anderen of interessante beelden. Dan leef ik hard. Die storm is goed. Hij raast door mijn kop en legt daarmee een andere storm stil. Noice cancelling van een koptelefoon doet hetzelfde: het pakt bepaald gewenst geluid binnen en schept daarmee stilte. Ik moet er altijd voor zorgen dat ik mee ben met het tempo van mijn innerlijke drukte en het voorbijsteek. 

Donderdag 27 juli 2023

Sinéad O'Connor is gisteren gestorven. Van het moment dat ik haar stem leerde kennen, zoals velen door Nothing Compares 2U, ik was toen dertien en compleet geschokt, tot vandaag de dag, heeft geen geluid mij harder kunnen ontroeren. Naast het timbre is het ook de manier waarop ze van fluisteren naar messcherp uithalen gaat, dat haar typeert. Ik was als jongere geen fan van haar, andere artiesten lagen me veel beter. Maar de enige die me aan het huilen kon en kan brengen in no time, is Sinéad. Ze is weinig begrepen. Haar bipolaire stoornis kan ik als medemens en psychotherapeut alleen maar vol mededogen begrijpen, haar feministische en anti-kerkelijke, anti-dominantie en anti-dogmatische strijd was niet minder dan de verwoording van krachtige emancipatie van het individu. Ze is bespot, vernederd, belachelijk gemaakt. Ik voelde altijd medelijden met haar pijn. Ze was een psychisch ernstig zieke vrouw vol talent en met een onwrikbaar rechtvaardigheidsgevoel. Dat stak ze in haar nummers. Maar zelfs als ze alleen maar la-la-la had gezongen, of iets in fantasietaal, was dat altijd al genoeg geweest voor mij om instant overrompeld te raken. Ik heb iets met Ierse stemmen want ook die van Bono, Andrea Corr en Enya vervoeren me eindeloos. Sinéad heeft gelukkig heel veel muziek gemaakt met haar stem. Bij het grote publiek zijn jammergenoeg sommige prachtige platen onbekend, er is een rijk repertoire, met als bijzonderste de typische Ierse traditionals die ze hervertaalde op het album 'Sean-nós nua'. Ik hou het meest van Troy, Jealous, This is a Rebel Song, In This Heart, Thank you for Hearing Me, Feel so Different, Black Boys on Mopeds, The Singing Bird, Lord Franklin, Reason with Me, enzoverder. Maar de absolute parel, de perfecte song, is Nothing Compares 2U. 

Dinsdag 25 juli 2023 

Niets van dit alles zal morgen hetzelfde zijn, mijn bureau, mijn katten, mijn werk, dit raam, deze zon. Het kan niet hetzelfde zijn want het gebeurt op een andere dag en toch zal het hetzelfde zijn. Mijn geest wil het als nieuw aan mij slijten maar de realiteit ontkent het. Wij herhalen ons als onvermoeibare druppels op een perfect gepolierd oppervlak. Zonder kleur, zonder wezenlijk geluid komen wij nergens vandaan en pletsen neer alsof we iets te vullen hebben. Alsof er een grote veilige kom bestaat. Wij spelen fontein en wenen ons bij voorbaat uit voor de Laatste Dag. 

Maandag 24 juli 2023 

Gelukkig zijn hangt niet zo sterk af van onze gebeurtenissen of onze ingesteldheid maar van ons - volstrekt niet aan te leren - vermogen tot zelfverlies. Wie zich zodanig op de wereld kan richten dat hij zijn geest vergeet, is echt beschermd tegen lijden. Verslavingen doen dat ook maar slijten schade in onze koppen. Spel doet het tijdelijk. Liefde vaak. De afleidbaarheid, of is het juist de concentratie, die duwt ons in het factuele van het moment. Vergeten dat je bestaat is behoorlijk helend. 

Dinsdag 18 juli 2023

Je bent zo mooi in hoe je doet. Mijn ogen krijgen geen kans om zich aan je verschijning te slijten. Ik tuimel in jou als een valk in de diepte, ik vrees niets en vertrouw op je kracht. Ik geniet van de veilige duizeling, ik raak de grond niet, ik kan in jou het einde niet zien. 

Mijn therapieopleiding was gestalttherapie. Gestalttherapie is zo waardevol omdat ze onze problemen en symptomen terugbrengt naar het contact. Elke dag dat je opstaat heb je een nieuwe kans om iets in het contact met de ander te veranderen. Geen eeuwig gezoek en gewroet in jezelf maar nieuwere manieren vinden om minder gepijnigd te worden in relatie met de ander, ook al lijkt het probleem daar niet te zijn. Op zijn minst zal het daar tot uiting komen! Zodat je altijd uitkomt op omgang en dus vooral op communicatie en dus op taal. Ik geef betekenis aan mijn leven in mijn omgang, aan mezelf en aan de ander. Zingeving is soepelheid en creativiteit in de omgang 'vandaag' , na alle nare ervaringen 'gisteren' . 

Maandag 17 juli 2023 

Wie we missen als we alleen zijn, zegt niet zo veel als wie we missen als we in gezelschap zijn. Dàt zijn de mensen die we het liefste hebben. 

Liefde toont zich geheimzinnig als het blauw van zuiderse zeeën; eens je erin bent zie je geen blauwtonen meer van licht en turkoois en donker. Dan is het doorzichtig. De pracht is alom en toch plots weer afwezig door onze overbetrokkenheid, doordat we niet meer aan de zee maar in de zee staan. Afstand laat ons de liefde voelen en toch kan dat niet anders dan afgewisseld met nabijheid. Wij grijpen het en grijpen ernaast. Wij zijn omringd door wat we zien maar niet zien. 

Vrijdag 7 juli 2023

Alleen een zin die op een komma eindigt kan waar zijn. Een zin eindigt nooit op een komma. 

Wees de droom die zichzelf van plicht ontslaat. Koester je werkelijke minnelingen, anderen zijn slechts publiek. Kijk in je ogen en herken welke glans van pijn is en welke van vreugde. Vertrouw op het absurde, dan komt veel goed. Handelen tegen het absurde maakt je moe. Wees je droom, wees zelf absurd, wees vlak in het vlak en pleeg geen verzet. Dat is de tao.

De zee is een drager, net als de mens. Wij dragen wat leven aan en trekken terug. 

Vrijdag 30 juni 2023

De vertrekhal van de ijdelheid is de aankomsthal van de rust. Het stormt zolang we streven. Zolang de kop het lichaam wil verlaten bloedt het lamme hart.

Ik woon in de hoofden van cliënten en zij in het mijne. Wij zijn niet anders, wij zijn elkaars buren van de overkant. 

Zoals voedsel; innemen, uitstoten, elke dag opnieuw, zo biedt de kleine geschiedenis van de voorbije dag zich aan in ons bed. En ook daar is innemen en uitstoten van pijn. 

Zondag 25 juni 2023

het ge-mens van alledag is gestopt

wij brommen als insecten in de kieren van onze huizen

de wind trekt geen kreuk in het hete vlak

onze tuinen vallen open

voorjaarserfenis zonder vrucht - enkel last

wij zijn de rusteloze kinderen

die als ze zichzelf onder een boom zien

vluchten achter glas

of we gaan autootje rijden of fietsen

petje op, brasserie op en af

de maagjes vullen, de dag verlullen

blij tussen steen

want de natuur komt te hard op ons af

Ilja Van Peel

Vrijdag 23 juni 2023

Als kleine jongen zat ik in brand en ijs. Een kind dat zo veel jaar later nog altijd liefst helpt doven en warmen. 

Vrijdag 9 juni 2023

M'n verjaardag nadert. Hoe ouder ik word, hoe trager de tijd gaat. De tijd is nog nooit zo traag geweest en dat is goed. Zo slepend, alsof ik hem heb ingehaald, de kreupele, hooghartige tijd. Hoe meer je wil winnen van de tijd, hoe erger je verliest. Je realiseren wat je echt nodig hebt in je leven maakt je zelf niet sneller maar die tijd trager. De ouderdom stopt ergens als je je zorgen kunt herleiden tot dit, hier en nu. Dat zal zijn waar het taoïsme heen wil. In filosofisch opzicht ben ik altijd taoïst geweest.

Therapie doen is een prachtig beroep. Je ziet de diamant in de mens voor je. Het contact is het enige werkelijk variërende, al de rest blijft feitelijk gelijk. Er is contact en er is wereld.

Donderdag 8 juni 2023

Weet je wat spijtig is? Als je op een gezellig terras zit in de zomerse avondzon, dan kun je die ervaring niet vasthouden. Op het einde sta je toch weer ordinair je tanden te poetsen boven de lavabo in kunstlicht en is alles achter de rug. Je moet altijd weer opnieuw beginnen. Terug op zoek naar dat genot. Gegarandeerd ben je binnenkort ook weer de gestresseerde die op de bus zit of degene die zich ergert aan het lawaai van de buren of keelpijn heeft of te veel betaalt aan de garagist. Wij willen vasthouden.  Maar onze ervaringen vallen in de putten van een doodlopende straat.

Dinsdag 6 juni 2023

En grappig genoeg heeft de geneeskunde bijgedragen tot de klimaatopwarming. Want hoe ouder we werden, hoe overbevolkter de wereld en hoe groter de uitstoot. Maar ik zou er niets van zeggen tegen je huisarts. Laat dat nu maar.

Zondag 30 april 2023

Nothing else matters, dat iconische lied, drukt al uit hoe belangrijk spreken is. De meeste problemen ontstaan omdat we te veel of te weinig praten met de juiste persoon op het juiste moment.

Vrijdag 7 april 2023

Je kunt beter een avondje Monopoly spelen met iemand of met z'n ouders praten dan een heel Tinderprofiel lezen. 

Zaterdag 1 april 2023

Maskerman - Stef Bos

Maskerman
Hemelzoeker
Tafeldanser
Waterval
Blikverruimer
Landverhuizer
Altijd ergens
Overal

Buitenstaander
Binnenblijver
Zekerweter
Twijfelaar
Lichtverspreider
Donkerdenker
Met de stroom mee
Tegendraads

Hoeveel maskers
Moet je dragen
Hoeveel mensen
Moet je zijn
Hoeveel levens
Moet je leven
Om op een dag
Jezelf te zijn

Hoeveel dagen
Moet je dromen
Hoeveel grenzen
Nog verleggen
Hoeveel zinnen
Heb je nodig
Om jezelf
Uit te leggen

Kernontwijker
Waterdrager
Nachtverslinder
Warrelwind
Dronken dromer
Tijdverliezer
Kreupeldichter
Zondagskind

Maskerman

Maskerman
Hemelzoeker
Tafeldanser
Waterval
Blikverruimer
Landverhuizer
Altijd ergens
Overal

Buitenstaander
Binnenblijver
Zekerweter
Twijfelaar
Lichtverspreider
Donkerdenker
Met de stroom mee
Tegendraads

Hoeveel maskers
Moet je dragen
Hoeveel mensen
Moet je zijn
Hoeveel levens
Moet je leven
Om op een dag
Jezelf te zijn

Hoeveel dagen
Moet je dromen
Hoeveel grenzen
Nog verleggen
Hoeveel zinnen
Heb je nodig
Om jezelf
Uit te leggen

Kernontwijker
Waterdrager
Nachtverslinder
Warrelwind
Dronken dromer
Tijdverliezer
Kreupeldichter
Zondagskind

Hoeveel maskers
Moet je dragen
Hoeveel mensen
Moet je zijn
Hoeveel levens
Moet je leven
Om op een dag
Jezelf te zijn

Hoeveel rollen
Moet je spelen
Hoeveel meesters
Moet je volgen
Hoeveel maskers
Moet je dragen
Om op een dag
Jezelf te worden

Maskerman
Hemelzoeker
Tafeldanser
Waterval
Blikverruimer
Landverhuizer
Altijd ergens
Overal

Hoeveel rollen
Moet je spelen
Hoeveel meesters
Moet je volgen
Hoeveel maskers
Moet je dragen
Om op een dag
Jezelf te worden

Maskerman
Hemelzoeker
Tafeldanser
Waterval
Blikverruimer
Landverhuizer
Altijd ergens
Overal

Vrijdag 17 maart 2023

In 'De wraak van de geografie' van Robert D. Kaplan (2010) staat akelig accuraat hoe grote mogendheden strijden en zullen strijden voor grond. Het uitgangspunt is hier niet een ideologie of militaire ontwikkeling maar de loutere geografische feiten die landen daar vroeg of laat toe brengen. Een aanrader.

Maandag 6 maart 2023

Vermits ik cultureel onderlegd ben maakte ik mijn Mexicaanse kennis duidelijk dat ik altijd tacos kies bij de Kinepolis. 

Vrijdag 24 februari 2023

Fysiek genot en pijn zijn virtueel niets vergeleken  met de vreugde en het lijden dat uit onze relatie met anderen voortkomt. (Eugen Dürhring, 1833-1921).

"Alleen de soort heeft een oneindig leven en is daardoor ontvankelijk voor oneindige verlangens, oneindige bevredigingen en oneindige smart. Maar deze zijn hier opgelost in de benauwde boezem van een sterveling: geen wonder dat die boezem lijkt te willen barsten en geen uitdrukking kan vinden voor het overstelpende voorgevoel van oneindige verrukking en oneindige smart." (Arthur Schopenhauer in 'De wereld als wil en voorstelling')

Woensdag 25 januari 2023

De serie 'After Life' met Ricky Gervais is een pareltje; als requiemversie van The Office grappig maar vooral heel sprekend over hoe iemand het verlies van zijn geliefde beleeft. Iedereen die rouwt kan er troost uit halen.

Vrijdag 20 januari 2023

We helpen onszelf niet door te denken dat we niet jaloers mogen zijn op de ander. Dat we jaloers zijn op iemands inkomen, familiale warmte, positie in een bedrijf, partner, goed functionerende kinderen op school, gelukte kinderwens, kledij, lichaam, huis,... Is volstrekt normaal. Keer dat binnenste buiten en het zegt je natuurlijk gewoon wat jij graag (meer) zou hebben. Door je jaloezie te willen wegwerken, ontkennen, bestrijden, bestrijd je ook de uiting van je wens. Terwijl het goed doorvoelen van wat je wensen zijn, zo essentieel is in het leven. Hoe je je jaloezie vormgeeft in contact met de ander, is een ander thema. Maar voor jezelf kun je het beter toelaten en er dan je eigen lessen uit trekken.

Soms kan het helpen om een relatieprobleem rationeel op te lossen omdat het emotioneel niet lukt, en emotioneel omdat het rationeel niet lukt.

Maandag 16 januari 2023

In de familie van gevoelens is angst het stiefkind.

Zondag 25 december 2022

Om het verhaal van elke cliënt werkelijk te vatten moet ik een factor achter de hand hebben. Die factor is de Absurditeit. Wat het leven ons allemaal voorschotelt is soms werkelijk zo ondenkbaar, zo frappant, zo duister, zo verbazingwekkend. Een analyse is dan ronduit afbreuk doen aan de werkelijkheid. We hebben die Absurditeit nodig om ons uit impasses te helpen. Het is de joker, de trouwe bondgenoot van de therapeut.

Zaterdag 26 november 2022

Een axioma is een grootmoeder die niet graag stilzit.

Maandag 21 november 2022

In de waan van de dag raakt de droefheid zoek. Het bed organiseert de speurtocht.

Donderdag 10 november 2022

Ik schrijf aan een boek over de communicatie/interacties binnen de liefdesrelatie. Ik denk dat het in 2023 klaar is.

Vrijdag 2 september 2022

Spijt hoe de zomer omvalt. Dankbaar hoe hij zich manifesteerde.

Woensdag 24 augustus 2022

'Zodra wij merken dat iemand zich in de omgang en conversatie met ons tot aandacht moet dwingen, hebben we een onwraakbaar bewijs dat hij niet meer van ons houdt'. (Nietzsche in Menselijk al te menselijk, 1878).

Maandag 15 augustus 2022

Sint-Rochusverlichting in Aarschot. Zo eenvoudig en zo bijzonder.

Ik verlang terug naar de zee. Nee, niet de Noordzee waar ik vandaan kom, eerder de Griekse zee omdat ze zo veel mooier is. Of nee, dat is niet volledig. Ik hou van dat massieve, imposante in elke zee. De zee is heel zwaar. En bij hitte valt de zwaarte van de zee en de zwaarte van de warmte samen. Het is die dubbele zwaarte die mij een heel licht gevoel geeft, analoog met het kleine en lichte gevoel dat een berg je geeft. De zee is mijn omgekeerde berg. In tegenstelling tot die berg met stenen, is de zee levend. De zware zee leeft en beweegt en kan mij, als ik erin zwem, verzwelgen. Dat is het ultieme contrastpunt; de ultieme lichtheid, het ultieme zweven. Zwemmen is je laten opslokken. Dan is de zwaarte van mijn lichaam weg, ik drijf in de keel en de golven zijn de indrukwekkende hoest waarvan je wil dat die nooit stopt.

Zondag 14 augustus 2022

Ik zag een filmpje van een meeuw die in de stad een broodjeszaak binnengaat en een in plastic verpakte sandwich pikt en terug buiten wandelt. Een klant die net aankomt, ziet het gebeuren en maakt wat gebaren om het beest tegen te houden, zodat het niet kan stelen. Nu is de vraag: wat zou u doen? Wat is het hier het meest ethische? Welke keuze maakt u en op basis waarvan? Heeft de meeuw geen recht op een gratis maaltijd, louter vanuit onze sympathie voor dieren? Moet de eigenaar beschermd worden tegen elke vorm van diefstal, ook door een meeuw? Moeten wij ons inmengen in die zaak of past alleen het bescheiden observeren en het conflict meeuw-winkel overlaten aan het personeel en het toeval? Ik vind dat interessant.

Zaterdag 13 augustus 2022

Er is het mysterie van het geloof en er is het mysterie waarom ik al 40 jaar mijn tong brand aan lasagna.

We zijn tegenwoordig niet meer ziek. We hebben 'gezondheidsproblemen'. Ik weet niet of die tendens van eufemismen (niet meer blind zijn maar een visuele beperking hebben enzovoort) voortkomt uit respect voor de resterende validiteit of uit het dogma van 'eeuwig jong, mooi en gezond'. Het zou paradoxaal genoeg wel eens minder aanvaardend kunnen zijn tegenover de ziekte of aandoening die je hebt, dan het wil doen overkomen. Verdrágen we nog dat we gebrekkig en ziek en oud worden of is dat voorbij? Als iemand niet meer ernstig ziek is, geen kanker heeft maar 'gezondheidsproblemen', wie zet je dan onder druk? Inderdaad, degene die eraan lijdt.

Vrijdag 12 augustus 2022

Er zijn twee zekerheden in het leven. Dat we doodgaan en dat Infrabel aan het spoor werkt in het weekend dat je de trein wil nemen.

Donderdag 4 augustus 2022

Therapie is zoals antibiotica: je mag er niet te los mee omgaan, er voortijdig mee stoppen. Pas als je sessie na sessie op relatief korte tijd, doorwerkt, kun je niet meer vlot herhalen in oude patronen, kun je je problemen alleen nog maar onder ogen zien en ook de oplossing ervan, kun je meer doen in een sessie dan praten over wat er gebeurd is. Een psychotherapiesessie is een werksessie van analyse en doorvoelen, de vlecht van beide, telkens opnieuw, steeds concreter, meer en meer tot op het bot van jouw waarheid, tot de intuïtie helemaal mee is; 'daar moet ik naartoe.' Te vaak start men een therapie en laat men het wat hangen om begrijpelijke maar ontoereikende redenen. Eens je begint, kun je best doorstormen.

Het is een lange worsteling voor de sporter, om zich creatief en voldoende lang, bijtijdig van al zijn ernst te ontdoen.

Donderdag 14 juli 2022

'Om te kunnen huilen moet je kunnen liefhebben, mee lijden en fantasie hebben' (dixit Schopenhauer, die zelf in de eerste twee niet al te sterk was).

Donderdag 9 juni 2022

Mijn nieuwe kitten laat me zien hoe je het leven best opvat. Speels, los, niet vooruitkijkend als het niet moet.

Donderdag 2 juni 2022

Als je meer liefde zoekt, moet je bij schoonheid zoeken. Het is er echt vlak in de buurt.

Zondag 29 mei 2022

Zeg: 'ik ben tegenstrijdigheid, ik ben mens.' En een last valt van je af.

Zondag 15 mei 2022

Ik ben een humanist maar ook helemaal niet. Die trotse mens zonder God blijft bewijzen dat er beter een God was geweest.

Geregeld stoten wij ons, met onze tenen, onze buik, ons voorhoofd. Salontafeltjes dienen daarvoor, net als openstaande keukenkastjes. Evenveel stoten wij ons aan de scherpte in het leven van alledag en houden een bedwelming achter de hand om niet te voelen. Of dat nu chips is of drugs of fitness of muziek. Wij stoten, bedwelmen en gaan verder.

Wie mijn schrijfsels deprimerend vindt moet ze zeker herlezen. De pianist is niet de componist. 

Zaterdag 14 mei 2022

Therapie is het rechten van de rug na verlies. Verlies van idealen bijvoorbeeld, of verlies van illusies, verlies van trots, verlies van naasten, verlies van liefde, verlies van hoop, verlies van levenslust, verlies van ik. Als therapeut moet je zélf dáár geweest zijn, daar waar het licht uitging toen je het uit alle macht aan wou. Een mens wezenlijk helpen, heeft, in tegenstelling tot wat psychologen graag doen uitschijnen, weinig anders om het lijf dan echt dáár zijn bij je cliënt, uitnodigend en confronterend maar nooit loslatend. Als je academisch zit te doen verlies je hem sneller dan de Japanse Kerselaar alle blaadjes verliest. Therapeut zijn is nabij zijn, en dat kun je maar als je zelf genoeg bij Verlies bent geweest, zodanig dat je ervan duizelde maar toch op je voeten terechtkwam. 

Dinsdag 10 mei 2022

Organisaties en bedrijven trekken bijna altijd aan het langste eind als ze in strijd zijn met een werknemer of een klant. Dat komt omdat een organisatie een karkas is dat niets voelt. Daarbinnen opereren de organisatieleden als bewaarders. Hen tref je niet rechtstreeks, het karkas vangt alles op.

Ik heb al heel mijn leven drie geluiden die me de zomer laten horen: hoge vliegtuigen die overkomen, grasmaaiers, 's avonds de duiven die roe-koekoek roepen in dennenbomen. De zomer, de zomer, de zomer. Niet toevallig werd ik op de eerste dag ervan geboren. Hoe ouder ik word, hoe meer ik alleen goed gedij in de zomer.

Dinsdag 3 mei 2022

Even intiem, altijd dichtbij maar nooit werkelijk aan te raken zijn de wijzertjes op je horloge, en zo is het ook met de liefste in je leven. Hoe dicht ook, er is de ongrijpbaarheid, dat mysterie van nabij maar nooit echt bij. 

Maandag 2 mei 2022

Hoezo zwart is het kleur van de dood? Wit lijkt het me. Spierwit. Van de ziekenhuislakens en witte muren en witte gespreksstoeltjes en witte schorten tot de witte kleur van het gelaat van de dode tot de bidprentjes en rouwbrieven en de leegte die iemand achterlaat, die witruimte, dat ondraaglijke nooit meer, dat wit van het niets.

Zondag 1 mei 2022

Een kat kan met een bepaalde meta-capaciteit naar een insect kijken: voorspellen wat het gaat doen, hoe het eruit ziet, enz. Een bonobo kan nog veel interessanter reflecteren op een kat. Een mens is het summum van reflectie natuurlijk: wat wij allemaal weten over dieren ten opzichte van wat die dieren zélf weten over zichzelf (bijvoorbeeld als je een dierendocumentaire bekijkt) is gigantisch. Dus: er bestaat een niveau van reflectie over ons, die helaas nog niemand kan maken omdat niemand ons in reflectie overstijgt. Ja, we hebben dat altijd bij God gelegd maar die is een wrede dood gestorven in het Westen en ongetwijfeld zaait dat atheïsme uit over de wereld. Vooralsnog zijn er geen ruimtewezens bekend die ons zo kunnen gadeslaan zoals wij dieren gadeslaan. Maar wat mij boeit is: wat zou er over ons te zeggen zijn? Het is niet omdat er geen superobservator voor de mens bestaat, dat die kennislaag er niet is. Die is er sowieso! En wat zou daarin te vinden zijn? Dat we maar wat krioelen in een absurd leven en de aarde bezoedelen, zouden sommigen zeggen, maar dat is wat wij zelf kunnen bedenken. Wat ik zou willen weten is welke kennis er over ons beschikbaar is die wij niet kunnen hebben omdat we nu eenmaal in onszelf gevangen zitten. Ik denk dat kunst wel af en toe een heel vluchtige glimp laat zien en het dichtst bij die suprakennis komt, maar we zijn te zwak om dat echt vast te pakken. En kunst is nog te veel van ons. Wat is er van ons te zien, dat we niet zien?

Vrijdag 1 april 2022

Hoe mooier we iets formuleren, hoe minder waar het moet zijn.

Een sabbat is het feest van de boze heksen, een familierechtbank het feest van de boze exen.

Dinsdag 8 februari 2022

De storm die Oekraïne staat te wachten grijpt me sterk aan. Ik zie er de domheid van oorlog al overvloeien in zo veel leed voor vrouwen en kinderen.

Dinsdag 1 februari 2022

'Onder de kwartsachtigen wordt de diamant vogelvrij verklaard'. (Fit Arari in Schopenhauers 'De Wereld als Wil en Voorstelling'). De mens zoekt vooral de personen op tegenover wie hij zelf voldoende kan opvallen en duldt de schittering van de ander niet, als die te veel de zijne kan overtreffen. Jaloezie is niet zomaar een kwaadaardige eigenschap waarvan we ons kunnen verlossen, het is ons even eigen als onze organen. Dit onderkennen is helend.

Maandag 10 januari 2022

Als de makelaar zegt 'het is centraal gelegen' dan bedoelt hij: 'je doet geen oog dicht 's nachts'. Als de advocaat zegt: 'daar kunnen we zeker een dossier van opmaken' bedoelt hij: 'ik kijk er al naar uit om per minuut te tellen'. Als de veiligheidscoördinator zegt: 'we gaan de werf onder onze hoede nemen' bedoelt hij: 'we hebben nog wel ergens een bordje liggen.' Als de therapeut zegt: 'hm, wat denk je zelf?' bedoelt hij: 'nee, dàt ga je toch niet doen zeker?'. Als de notaris zegt: 'we maken dat zo snel mogelijk in orde' bedoelt hij: 'maanden kun je wachten op je vijf papiertjes'. Als de docent zegt: 'dat is inderdaad een heel goeie vraag' bedoelt hij: 'geen idee'. Als de zwemleraar zegt: 'nu, het gaat wel al beter dan vorige week' bedoelt hij: 'maar zwemmen kun je écht nog niet'. Als de kelnerin zegt: 'dat is dan 7 eurootjes' bedoelt ze: 'ja, kost veel maar ik verwoord het toch zachter voor je?' Als de kinesist zegt: 'ik zou deze rugoefeningen thuis drie keer per dag doen' bedoelt hij: 'ik weet dat je dat niet gaat doen maar dan heb ik het je toch maar gezegd'. Als de buurvrouw zegt: 'dat is wel ne speciale' bedoelt ze: 'ik moet hem niet, kom je bij de coalitie?' 'Woorden zeggen veel te vaak, wat ik niet bedoel' (Stef Bos, De Stilte).

Zondag 9 januari 2022

Volgens Schopenhauer is onze partner vooral bedoeld als een compensatie voor onszelf in functie van onze nakomelingen. De vrouw of man waarmee we een gezin stichten, past eigenlijk niet bij ons maar zorgt voor een evenwichtig nageslacht. Stel dat een impulsieve persoon altijd voor een impulsieve persoon kiest, en iemand met een kort lijf voor iemand met een kort lijf, dan zou de mensheid uitsterven. We kiezen dus een partner die ons aanvult. De eerste veertig jaar zijn dus vooral opgebouwd met iemand die dus op zich niet bij onze persoon past maar genetisch wel de interessantste is. Sterker uitgedrukt nog: we zouden met die persoon geen vrienden worden. We worden ertoe aangetrokken in blind seksueel-amoureus verlangen, maar dat is dus een andere persoon dan onze beste vrienden.. Nou nou. Dit zou kunnen verklaren waarom we in de tweede levensfase, als we inderdaad rond ons vijfendertigste-veertigste echt weten wie we zijn, wat we willen en bij wie we ons werkelijk goed voelen, uiteen gaan en voor iemand anders kiezen, iemand die beter bij ons past.

Zaterdag 8 januari 2022

De splitsing mooi leven - ellende (kanker, oorlog, etc.) bezorgt ons veel last. Ik leer bij Schopenhauer hoe inherent aan het leven ons lijden is. Dat ontkennen zorgt voor een misplaatst streven en dus voor nog meer lijden. We kunnen misschien met wat meer gemoedsrust leven (het ataraxia van Epicurus) als we hier al mee beginnen.

Dinsdag 30 november 2021

Wat is meer onvoorspelbaar, een mens of zijn relaties? Dat laatste, omdat er dan twee onvoorspelbare individuen zijn in die relatie en de kans op een twist gewoon statistisch toeneemt. Vergeet daarbij niet dat we gemiddeld elk zo'n 150 mensen persoonlijk kennen, en we dus ontzaglijk veel onvoorspelbaarheid verbinden.

Donderdag 21 oktober 2021

In een relatie geldt: silence = violence.

Zondag 17 oktober 2021

De microvezel handdoek is in. Het is een modern alternatief voor de klassieke handdoek. Ik moet er nog aan wennen. Hij frot minder vlot maar is handiger mee te nemen en droogt sneller. Hij heeft een ander karakter. De dingen hebben een karakter. Niet enkel mensen. Ook voorwerpen en alle verschijnselen hebben door hun eigenschappen een karakter, een manier van omgang met de wereld en een bepaaldheid van hoe de wereld met hen moet omgaan. In therapie probeer ik maximaal het karakter van iemand in z'n waarde te laten op een manier die niet te veel problemen en lijden veroorzaakt. Als we te dwingend zijn naar onze cliënt, maar ook naar onze partner, naar ons kind, enzovoort, dan zeggen we eigenlijk: je vorm, je eigenschappen deugen niet, je kern moet anders. Terwijl een haas nooit een konijn is en een konijn nooit een haas.

Vrijdag 15 oktober 2021

Iemand die ik ken schreef een dt-fout vandaag. Ik weet niet hoe het verder moet.

Cliënt, je bent geen vriend, er staat een ruit tussen ons, maar wij passeren met volle kracht in elkaars leven, weg van alle vrijblijvend gesprek is deze ontmoeting een noodzaak. Ik denk aan jou en misschien hoor jij mijn stem. We zijn verbonden op deze gekke manier van therapeut-cliënt. Dit is niet zomaar mijn werk. Ik geef om je.

Lijden haast zich over de aarde. Snel als licht, vermomd als lucht, gulzig als water.

Donderdag 7 oktober 2021

Er zijn twee mensen die je altijd naar de mond praten. Je favoriete collega en je advocaat. Niet toevallig omdat ze delen in je strijd.

Woensdag 6 oktober 2021

Ik vond het als kind altijd zo vreemd dat mijn moeder een vlek verwijderde door hem eerst groter te maken. Maar therapie is ook zo.

Maandag 4 oktober 2021

Eén van ons zweeg, de ander zei niets. (Thé Lau, 'Vrienden')

Vrijdag 1 oktober 2021

Chaos omringt ons zoals lucht ons omringt. Als ik voorbereid ben op het onvoorbereidbare heb ik weinig te verliezen.

Dinsdag 21 september 2021

Waarom is er zo veel onrecht, waarom is er geweld, hongersnood, armoede, bedrog, oplichting, ontrouw, pesten, haat, onzekerheid, tegenslag, onkunde, onbegrip, ellende, onbetrouwbaarheid, onzekerheid, achterklap, walging, verdriet, woede, pech, oorlog, relatiebreuken, scheidingen, vriendschapsbreuken, familiescheuren, overdrijving, verslaving, incest, ziekte, handicap, enzovoort enzovoort? Omdat wij mensen zijn.

'Wie vrij is van onrust, is zichzelf noch een ander tot last.' (Epicurus, Ratae Sententiae)

Maandag 20 september 2021

'Onze geboorte was eenmalig, tweemaal geboren worden is onmogelijk, en we moeten een eeuwigheid niet-meer-zijn. En jij, die niet zeker bent van de dag van morgen, stelt uit wat vreugde brengt. Maar het leven vervliegt in dralen en ieder van ons sterft met te weinig tijd.' (Epicurus, Ratae Sententiae)

Niemand kijkt porno. Niemand gaat vreemd. Niemand roddelt. Niemand liegt. 

Dinsdag 14 september 2021

We zijn altijd een bepaalde dag, een bepaalde datum, of het nu dag is of nacht, of het nu prettig is of miserabel. We ontsnappen niet aan onze datum. De enige poging is een vliegtuig nemen naar andere tijdzone, en dan vliegen we nog gewoon van de ene in de andere datum. De datum is kooi.

Mijn poes weet niet dat ze ooit zal sterven. Ik kan me voorstellen dat dat fijner is. Maar toch; ik raak er maar niet uit wat dan in z'n geheel tragischer is, het weten of het niet weten.

Maandag 6 september 2021

De heerlijkste en ergste momenten in een relatie ontstaan als men elkaar verdierlijkt. 

Het komt wel eens voor dat ik voorkomend ben. Maar dat wordt vaak genoeg voorkomen. 

Danst ze of slaapt ze? Ze draait zich in onschuld en weinig is mooier op aarde dan een vrouw die los van zorgen is. We noemen zo iemand, gek genoeg, onschuldig. Is denken dan een vorm van zonde, van verdorven tegen iets ingaan, tegen natuur, tegen de tao? 

Donderdag 2 september 2021

Het gras aan de andere kant van de gedachte is altijd groener. De filosoof is een tuinman.

Zondag 15 augustus 2021

Karakter of discipline bestaan niet. Wel wilskracht in de specifieke zin van het woord. Er is enkel de wil, in veel of mindere mate. Iemand die elke ochtend om 4u opstaat om eerst te gaan lopen vóór het werk, heeft geen karakter, maar de wil om dat te doen. Wie jarenlang voor z'n zieke moeder zorgt of afkickt van drugs doet dat niet op basis van karakter of discipline maar op basis van zijn wil. Als we er niet toe komen om ons voornemen uit te voeren (vermageren, vergeven, sporten, verbouwen, iets creëren, van een verslaving afraken enz...) is dat bijgevolg niet omdat we geen karakter hebben. Er schort nog iets aan de wil. Er is een belangrijke voorwaarde niet vervuld. Die is, denk ik, meestal sociaal-emotioneel van aard. Stoppen met ontrouw, scheiden, diëten etc. mislukt niet omdat je geen karakter hebt. Het is omdat je je te weinig verbonden weet met bepaalde anderen (om welke reden dan ook). De uitdaging is dus om te zoeken naar de randvoorwaarden die je gedragsverandering mogelijk maken. Ik ben ervan overtuigd dat die met andere mensen te maken hebben. Het gaat over verbinding, support, je geliefd voelen, liefhebben. In eenzaamheid kunnen we niets. Op onszelf kunnen we niets. Grootse prestaties lukken niet als ze niet gezien worden. Daar toont zich, dat het niet aan een inherente discipline ligt maar aan iets in onze relaties. Vandaar dat het ook niet helpt om onszelf op de kop te kloppen als we 'weer gebrek aan discipline' hadden. Voor wie en met wie wil ik die verandering? Dus de focus moet van de uitgestelde actie an sich, verschuiven naar de juiste omgeving waarin die actie moet plaatsvinden.

Ik lijd aan de ziekte van Celsius. (Ik heb snel kou).

De gradencompetitie is het met anderen uitwisselen van de temperaturen op je reis. De meest ideale temperatuur (soms de hoogste) oogst de meeste bijval, bewondering, afgunst. De gradencompetitie moet niet verward worden met de prachtcompetitie. Die gaat erover dat jij de meest fantastische vergezichten, gebouwen, stranden, zonsondergangen, wildlife e.d. hebt gezien tegenover al je vrienden die ook op reis gingen maar dat helaas niet konden meemaken.

Zit het geheim van een goede relatie niet in de onderhandelingskracht van beiden? Schaken laat me zien hoe pragmatisch alle drama van aard is.

Zaterdag 31 juli 2021

Alles na gisteren kan ik me nog haarscherp herinneren.

Hij heeft enkele boeken geschreven die fenomenaal het leven uitlegden en die onderwezen hoe mensen moeten leven. Ze zijn evenwel nooit uitgetypt, dat is iets wat nog niet op punt staat.

Woensdag 30 juni 2021

Ruzie? In bed zijn we de bokser die zijn handen laat zakken, klaar om mep te krijgen en zelf boos genoeg om te slaan. 's Morgens stappen we het ware gevecht in, en de ring onderging een gedaantewisseling, het is toch weer anders. De training is niet de match. 

Maandag 7 juni 2021

Als je het heel moeilijk vindt dat iemand boos op je wordt (conflicten lijken té spannend om te dragen) kunnen deze drie vragen misschien helpen:

1 Wat is hier de bagage/last/oude pijn van de ander en wat is mijn aandeel? Moet ik alles op mij nemen of maak ik een onderscheid en neem ik enkel mijn verantwoordelijkheid voor wat ik eventueel anders had kunnen doen? Waar ligt de grens tussen de pijn van de ander en mijn fout?

2 Heb ik pogingen tot herstel gedaan? Heb ik geprobeerd om het recht te zetten, uit te praten, sorry te zeggen, een oplossing te vinden voor de ander, evt. schade ongedaan te maken of te compenseren, mijn begrip getoond voor de woede van de ander?

3 In hoeverre gebruikt de ander zijn boosheid als wapen? Ben ik kleiner, meegaander, toegeeflijker,.. te maken als men boos wordt op mij? Wordt de boosheid hier een strategie die de ander in de winnende positie brengt of houdt of is het een oprechte emotie zonder dubbele agressieve laag? In hoeverre is de boosheid hier eigenlijk dus macht?

Als je deze drie vragen oplost vooraleer je het conflict aangaat of bij jezelf overloopt tijdens een conflict, zoom je nuchterder uit, schep je een positie van mildheid terwijl je je verantwoordelijkheid niet verwerpt. Je gaat niet volledig in je schulp kruipen, je overdrijft minder met een tegenaanval of te defensief gedrag, je manipuleert de ander minder om het onderwerp te verleggen naar iets wat jou meer oplucht en de boosheid verdrijft... Het is wel belangrijk van deze vragen in jezelf op te lossen. Je kunt deze meestal niet meteen bespreken met iemand die boos is. Achteraf, als de emoties gezakt zijn, is het wel nuttig om vraag 1 rustig te bespreken, niet vanuit een 'weten' maar vanuit een samen 'onderzoeken' wat er gebeurde.

Zondag 6 juni 2021

Onze digitale fopspeen is 10 op 15 cm en kan weldra in de handpalm worden ingenaaid als we over de eerste verbazing en afkeuring heen zijn. Dan zal het apparaat verdwijnen. Ons lijf zal over internet beschikken door een schermimplantaat in de arm of pols. Het zal een race worden van robots tegen robotmensen en dan een versmelting van beide. Nu gaan we nog náár internet om een doel te bereiken. Tussen ons nieuw wasrekje of Barcelonaticket ligt nog internet. Maar het internet zal ín ons komen, wij zullen versmelten met het medium en dus zelf het medium worden, of we nu onze garagepoort opendoen, een call doen met de werkgever, een nieuwe auto bestellen,... En uiteindelijk zal internet verdwijnen, nét omdat alles internet wordt. Wij zullen opgaan in internet of internet in ons, afhankelijk van hoe je dat bekijkt. Op dit moment menen wij nog dat wij ons van internet bedienen. Maar in werkelijkheid bereiden we de assimilatie voor.

Vrijdag 4 juni 2021

Dat men de vuilniswagen specfiek laat uitrijden tijdens de spits is om de mens eraan te herinneren dat de wereld niet volmaakt is.

Vaakuüm: het woord 'vaak' dient (vaak) als afleiding, als mistspuiterij bij gebrek aan precisie, om iets op te werpen zonder intellectuele hinder. Een voorbeeld: de zin 'mensen zijn vaak verbouwereerd door de belastingontduiking van miljonairs' of 'het wordt vaak niet erkend, maar ook bij dieren bestaat homoseksualiteit' of 'het regent wel vaak in België'. Vaak is een woord dat zelfs in academische teksten blijft bestaan omdat het ons moet redden. Het alternatief is dat we ons zeer juist uitdrukken, met een getal of vele getallen van correcte studies. Het maakt het praten en schrijven makkelijk, natuurlijk in het dagelijks gebruik. Ik kan bv. alleen zeggen 'de treinen hebben vaak vertraging'. Als ik ze niet geteld heb binnen een bepaald tijdsbestek ben ik verloren. Ik verlaat me dus op het woord 'vaak'. En daar zit het venijn: in no time kun je iets wat af en toe voorkomt, laten 'vaken': 'jongeren zijn vaak depressief tijdens de coronaperiode', 'mensen willen vaak niets weten van migranten in hun dorp', 'de politiek denkt vaak enkel aan zichzelf'. De media léven van zo'n woord. Gazetten worden volgesproeid met 'vaak'. In veel gevallen, zeg maar vaak, treedt het woord vaak uit zijn legitieme positie. En wordt het een vaakuüm, een leeg begrip.

Wat de zon doet, is vrolijken. Ze vrolijkt me in heel mijn lijf, ze maakt van een gele rand een gouden rand, ze legt de horizon verder, de hoop tastbaar, er is weer veel mogelijk als de zon schijnt, in micro en in macro. Ik word zo blij van warmte. Geen seizoenen, gewoon zon, warm. Geef mij maar altijd zomer. Geen gedoe.

Maandag 31 mei 2021

Ik mis zo'n literaire lenigheid dat ik nog niet eens alle open deuren heb ingetrapt. Ik geraak zelden voorbij mijn eigen gedachtenholtes, wat is immers nog nooit geschreven? Een vuilzilveren bloeding van associaties wil schitteren en de richting is nul, de relevante duur is nul. Wat is dat adembenemend, ik duizel, ik panikeer, telkens dat moment van gulzig nietsen. M'n hand wil bewegen, de letters willen gezegd, het is stomweg een stuip na het leven.

Zondag 16 mei 2021

Zoals je om de zo veel uur iets moet drinken, zo heb je ook om de zo veel uur aanraking nodig. Wij flinke, volwassen rationele Westerlingen zijn daarop gaan bezuinigen zoals we zijn gaan bezuinigen op slaap door de invoering van kunstlicht. 

Het eerste wat je moet doen als je je in crisis voelt, is je verwachtingen, gedachtenstroom, 'moetens', activiteiten e.d., downgraden.

Vrijdag 14 mei 2021

De opgroeiende jongere is eerst een kind dat tegenover jou ligt, dan zit, en je aankijkt, vervolgens tegenover je staat en je aankijkt, vervolgens over je schouder nog van alles van de wereld opmerkt, dan naast je begint te kijken en je vraagt om genoeg zicht op die wereld te krijgen, hij stapt vooruit, waarop je hem naast je laat staan en in zijn puberteit, je je omdraait en meekijkt naar die wereld, uiteindelijk over zijn schouder, vertrouwen gevend, beschermend maar niet meer in de weg. Een volledige choreografie van jaren.

Zaterdag 8 mei 2021

Ik denk dat gedachten en gevoelens lichamelijk materialiseerbaar moeten zijn om voor waar genomen te worden. Daarmee bedoel ik dat onze piekeringen, twijfels, ambivalente emoties, in lichamelijke uitdrukking gegoten (herleid) moeten kunnen worden. Dat als ik boos ben op iemand, dat ook lichamelijke afstand oproept. Dat als ik bang ben om te sterven, ik mijn lijf wil behouden, dat als ik twijfel of een bepaald werk bij me past, ik wil weten of ik bereid ben om een mate van spierspanning en stress te blijven dragen. Ik zeg daarmee weer niets nieuws maar het is wel belangrijk om me dat te blijven herinneren. Wij mensen kunnen nogal 'geestig' zijn; overbodig veel geest maken, zeker wij Westerlingen, van wat uiteindelijk lichamelijk vertaalbaar is. Dus: vereenvoudig, schrap het psychologisch intellectualisme waaraan je als mens sowieso lijdt. Daar is Nietzsche weer, denk ik.

Woensdag 5 mei 2021

We zouden zo graag één mens zijn. Eén weg, één geest, ondubbelzinnig. Zovelen, waaronder Nietzsche, hebben ons laten zien dat dit niet bestaat, ecce homo.

Zondag 2 mei 2021

Geliefd zijn en je zin krijgen. Verenigbaar als chocomelk en citroensap.

Zaterdag 1 mei 2021

Mijn kat begrijpt niets van mij. Toch zeg ik: hij begrijpt mij altijd. Waarom? Omdat hij de toets doorstaat. Waarom doorstaat hij de toets? Omdat hij de toets weerstaat. Een medemens kan niet altijd alles vatten. Van mijn kat kun je het tegendeel niet bewijzen. Daarom kan ik blijven zeggen dat hij mij begrijpt. Als ik zeg dat hij mij begrijpt valt dat samen met het feit dat hij mij begrijpt omdat begrijpen geen objectiveit is, het is een subjectieve act die vanuit mij vertrekt en niet vanuit het dier, het is mijn projectie en overtuiging. Dus net omdat hij niets van mij snapt, begrijpt hij mij. Daarom vinden zo veel mensen hun huisdier wijs. Net zoals voor gelovigen enkel God liefde is. Hij is de enige die niets bewijst en zich niet kan laten bewijzen.

Zeg: 'Ik word soms belaagd door het leven. Maar ik zal bij me waken.'

Muziek is realistische stilte. 

Vrijdag 30 april 2021

Ze viel op de bergbeklimmer door zijn oneliners.

Woensdag 21 april 2021

Al raak je nog zo hard getroffen, al ben je zo veel kwijt, al glijdt alle levenslust uit je lijf, koop nooit, ik herhaal: nooit of te nimmer, plakband in de Hema. Die is echt slecht.

Zaterdag 17 april 2021

Je had zo veel voor ogen maar ze waren dicht.

Donderdag 15 april 2021

De Gestalttherapie, waarin ik ben opgeleid, is de therapie van de situatie. Niet praten óver maar zichtbaar maken wat er gaande is, hier en nu. Niet vertellen en vertellen en vertellen. Maar gewaarworden, met je gedachten, gevoelens en je zintuigen, wat er gebeurt. Enerzijds wordt dan zichtbaar: het verlangen dat aandacht blijft vragen, dat blijf 'trekken' als een kleuter aan je arm. Anderzijds is er je angst, is er de neiging om aan het oude patroon vast te houden. Uit angst en behoefte ontstaan het gedragsantwoord daarop. Wat ontstaat uit beide dus. Het is de nog onvoltooide situatie (Perls-Goodman 1951) die de neiging tot voltooien vraagt. Wat jou belemmert is dikwijls vaag (bv. in een job, relatie,...). En wat nu werkelijk belangrijk is, is ook vaag. Samen verhelderen we dat. De rol van de therapeut is de angst verlagen (door de veiligheid te verhogen) en de behoefte te laten spreken (Wat vind jij belangrijk, waar droom je van, wat is een deel van jou dat je niet genoeg waardeert of afstraft, enzoverder). Uit dat belemmerende en helpende, ontstaan vanzelf de antwoorden wat je moet aanpakken in je leven. In Gestalt gaan we altijd door de cyclus van merken-beseffen-aangaan-integreren. Maar altijd gaat het, volgens mij, over zelfaanvaarding. Laten rusten, berusten, wat in je rust en gerust wil worden.

Donderdag 8 april 2021

Zijn je gevoelens parasiet of te gast bij jou?

Maandag 5 april 2021

Hardnekkige gewoontes veranderen is bijna zo moeilijk als de lay-out in een Word-document opmaken.

In Noord-Ierland is sinds de Brexit het geweld weer hervat. Intriest.

Dinsdag 23 maart 2021

Hoeveel interessants er ook te vinden is in de literatuur, kunst, filosofie, religie, psychologie, cultuur in het algemeen, ik zal altijd weer thuiskomen in het (filosofisch) taoïsme. Lees de dao de djing en Zhuang Zi. Het verandert je leven. Zie bv: Het taoïstisch denken van Lao Zi, Lao Zi, Zhuang Zi

Seriële monogamie stapt op dit moment uit de uitzonderlijkheid. Dan volgt de gewoonte en dan volgt de norm.

Verveling leidt tot het zoeken van nieuwe prikkels/uitdaging, avontuur. Die zoektocht leidt naar behoefte aan veiligheid. Als het gezellig is, is het veilig. Als het veilig is, is het goed, tot te langdurige veiligheid leidt tot verveling en weer opnieuw de hele keten door. Bv. het is zondagmiddag. Je hebt je wel genoeg verveeld, de nood aan geborgen veiligheid van thuis is oververzadigd. Het trekt je naar buiten. Je gaat iets doen in de mate waarin het je net genoeg prikkeling biedt. Natuurlijk, kom je in de wereld (etentje, fietstocht, op strand gaan liggen, etc.) dan ontstaat makkelijk één of ander discomfort. Te groot discomfort leidt tot een ongezellig gevoel. Als we het gezellig maken (terrasje, op strand liggen, etc.) dan is aan de biologische hunker naar veiligheid voldaan. Want wanneer vinden we het gezellig? Als het veilig is. Een donkere parkeergarage is niet gezellig, een fijn restaurant met haardvuur en niet te veel en niet te weinig volk, is gezellig. Maar zoals gezegd is te intense, te langdurige veiligheid, na een tijd vervelend want de mens is geprogrammeerd om de wereld in te gaan. Voor zijn voedsel, zijn voorzieningen, een partner, vrienden enzoverder. Elke dag gaan wij op kleine én grote schaal die cirkels door. Mensen met ADHD ervaren daar veel problemen in die mensen zonder ADHD moeilijk begrijpen. Er is die gekke paradox van hunker naar veiligheid (verbondenheid, niet te veel prikkels, enz.) én tegelijk de hunker naar avontuur. Alsof dat niet zo netjes cyclisch verloopt maar door elkaar gaat. Daarom is het voor buitenstaanders zo moeilijk begrijpbaar waarom ze én weinig prikkeling aankunnen én prikkeling opzoeken. Bij mannen is het meer expliciet, bij vrouwen subtieler en dus nog moeilijker te snappen.

Woensdag 17 maart 2021

Ik verklaar je nu waardevol genoeg. Daar is niets aan te doen. Al je pogingen om jezelf af te kraken, kleiner te maken, minder te voelen, plat te relativeren, belachelijk te vinden, onaantrekkelijk, schuldig, stom, dom, ordinair. Alles vervalt nu. Je bent volledig en dat zul je moeten dragen en aanvaarden als een volwassene.

Vrijdag 12 maart 2021

Je zelf te serieus nemen doe je alleen als je jezelf niet serieus genoeg neemt.

Woensdag 10 maart 2021

Er zijn mensen waarmee je enkel wil blijven staan, er zijn mensen met wie je graag wil gaan zitten en er zijn mensen bij wie je wil liggen. Verdeel het juist.

Zaterdag 6 maart 2021

Ik kan niet naar mij kijken. Ja, via een spiegel. Maar dat is een ander beeld. Ik kan in mij kijken maar niet naar mij kijken. De Ander kan naar mij kijken. Dat is het begin van het drama van het fundamenteel elkaar niet-begrijpen. Daar worstelen we een heel leven mee. Dat de Ander verdorie toch niet mij, maar de Ander is. Ik zeg daarmee niets nieuws natuurlijk. Het gevolg is dat we over al die verschillen heen moeten, als een surfer over de golven. En dat sommige verschillen te overweldigend zijn en we even van onze plank vallen en moeten rechtkrabbelen, wat meestal wel lukt zonder verdrinken. Dat we in open zee zijn is onvermijdelijk. Dat we niets anders kunnen doen dan onze balans zo stevig mogelijk maken, al evenzeer. De plank is wat we meekregen van thuis (dié hersenen, dié opvoeding). Natuurlijk, zonder golven zouden we niet surfen, niet leven, zonder verschil is er geen ontmoeting mogelijk met de Ander. De zorgen, behoeftes, het plezier, problemen, hangen dus aaneen. Misschien is omgaan met het Verschil wel onze grootste levensopgave. (Met wat voor dramatiek schrijf ik toch altijd, al die retoriek, al die drammerige wijsheid op een zakdoek groot, al dat herhalen, herkauwen, al dat zinloze zinvolle van dit dagboek te schrijven...Maar ach.). Het bevechten, betreuren, overwinnen, gelijkstrijken, hernoemen,... Van onze verschillen doen we natuurlijk met de taal. De taal waarin we elkaar menen te begrijpen omdat we dezelfde taal spreken maar we bedoelen werkelijk niet hetzelfde als we allebei 'stoel' zeggen. Lost in translation is een mooie film die dit onoverbrugbare en soms overbrugbare, laat zien in de ontmoeting tussen een uitgebluste, aan lager wal geraakte acteur en een zich met verveling en Weltschmertz voedende jongedame die zich maar niet gezien krijgt door haar vriend. In mijn praktijk gaat het zo vaak daarover: het zich niet gezien voelen. Het zich niet geliefd voelen op de manier waarop we het verwachten.

Mijn veronderstelling is dat onze relaties onze zingeving in het leven bepalen. Dat betekent dat als er knopen zitten, onze zingeving stokt. Relaties lijken me vooral knopen te vertonen, nog niet zozeer vanwege het Verschil waarover ik het eerder had, maar als er onoverbrugbare problemen komen om het Verschil draaglijk te maken. Of dat nu tussen partners, vrienden, collega's, broers en zussen, ouders...Gaat. Dus: we kunnen Verschil uit de weg gaan (met opzet weinig contact houden met een bepaald familielid omdat het Verschil te veel in de weg staat), we kunnen het verdragen, het uitspreken, er humoristisch mee omgaan (dit is de gebruikelijke manier hoe vrienden met Verschil omgaan), enzoverder. Maar als we het niet uit de weg kunnen gaan, of er onenigheid is over dit uit de weg gaan (de een wil meer contact met jou dan jij met hem), of de manier waarop het Verschil wordt opgelost destructief is (enkel als we drinken komen we overeen), dan wordt dat dus een knoop. Daar komen onvermijdelijk lichamelijke, emotionele, etiologische (=gedrags-) symptomen van. We slapen slechter door problemen in onze relaties, we drinken meer, we voelen stress in onze nekspieren, en ga zo maar door. Iedereen heeft zijn eigen symptomen. 

Samengevat: symptomen en emotioneel leed ontstaan als de zingeving mank loopt en die loopt mank als als de relaties mank lopen doordat de Verschillen niet goed overbrugd worden. Een simplificatie van de menselijke natuur en problemen, maar er zit misschien wat in dat bruikbaar is.

Donderdag 4 maart 2021

Sproookje: iets waarin je veel te lang hebt geloofd.

Dinsdag 24 februari 2021

Burn-out is niet de zwakte van de geest maar de natuurlijkheid van het lichaam.

Zondag 21 februari 2021

Lawaai goot zich uit over de stad als zwerfvuil, wind was overal. Bij het indalen van de beste momenten kregen we slaap en sloten de luiken, alleen honden kwamen nog uit. Het gelach stierf af en zaterdag besloot tot zondag, een coronavirus staarde ons aan maar we keken moeiteloos weg als van veganistische dagsoep. Als je je hecht aan de mantel van pracht dan ga je al snel naakt de tijd in, als je je huid laat pelsen voelt warm wat je altijd al had. Slaags raakten regen en ramen, en niet veel later verboterde slijmsneeuw de Vlaamse modderwegen en hield alle kinderen in de ban. Auto's vertraagden zoals wij al een jaar vertragen voor deze covid-heirkracht. Ik hield je vast en voelde wat dat wilde zeggen, ik bracht tot lichaam terug wat onnodig veel geest was.

Vrijdag 12 februari 2021

Zeg nu zelf: wat is erger dan ergens plots niet meer kunnen inloggen?

Woensdag 10 februari 2021

We gaan op controle bij de tandarts en de huisarts. Maar nooit bij een therapeut. Nochtans zouden we daar veel baat bij hebben. Niet wachten tot de problemen te erg worden. Checken wat mogelijks tot grote problemen kan leiden en advies voor de toekomst.

Ouder worden wil ook zeggen: goed goed begrijpen wat je wil en met wie.

Woensdag 3 februari 2021

Er zijn met de tijd nog fragmenten van mij over, fragiel en geslepen, dun en ontwrichtend als ijzel. Ik voel dat het bestendige in dingen ligt, niet in relaties zelf, in wat los van zin staat, wat in lege hulzen huist. Ik ben blijer met de jaren, altijd sneller terug thuis na ontheemding, ik oefen me met mijn katten, mijn dingen, mijn huis, mijn boeken, mijn genietingen van smaak, mijn muziek. Fragmenten uit één stuk, lachend gedragen door de blinde wil, ik hou van wie ze nu met mij aanraakt. Alles is nu, de rest is doodsangst, voorbarig.

Dinsdag 2 februari 2021

'Mag het iétske meer zijn?' We kunnen daar allemaal wel eens lollig over doen, over die vraag van de beenhouwersvrouw, maar het is in feite een afgrond. Een apocalyptische vraag noem ik het. Want als ik ja zeg, dan vind ik het een goed idee dat zij dit bij 90 klanten per week x 48 weken doen, dus 4320 klanten per jaar doen, voor een makkelijke 50 gram extra, dus is dat 216 000 gram. Als ik nee zeg, verpest ik toch even die schijnstemming die in beenhouwerijen hangt, je kent dat wel, met gekruiste armen en de portefeuille in de aanslag, van alles denkend over de andere klanten maar met het gezicht alsof je helemaal niets denkt. Een nee is een pretbederver dus je voelt je wel verplicht tot ja. En toch mag je zelf kiezen. Maar ik moet lokaal kopen nu, niet via dat vervloekte internet, dus ik doe de piepkleine middenstander een plezier toch wel, maar anderzijds wat maakt het uit?? Of ik ja zeg of nee, is voor haar eigenlijk geen punt. Dus ik word dan nogal makkelijk verpletterd door de willekeurigheid, het herleidt naar de relativiteit van ons zijn want alles wat je maar genoeg relativeert komt bij ons zijn uit, en dan sla ik in paniek want ik voel het gewicht van de lucht van het Niets. Met andere vragen en onderwerpen blijf ik in de afleiding, met deze vraag word ik ondervraagd. Er komt een kwestie van: wat kies je, waartoe bekeer je je. En werkelijk: ik weet dat allemaal niet. Ik ben een niet-weter van DNA en kom daar mee in de problemen als ik dichtomie opgedrongen krijg. Ja, gehakt is lekker, zeker verse. Maar wat spoelt het allemaal over me zeg, die vraag, het sleurt me mee in mijn verantwoordelijkheidsdruk, het perst de willekeurigheid uit omdat ik me niet willekeurig kan opstellen. Ik koop dus geen gehakt meer.

Maandag 25 januari 2021

Schaken is de wraak op de ijdelheid.

Als ik niet kan slapen, denk ik aan haar. Als ik aan haar denk, kan ik niet slapen.

Dat wij doodgaan is niet zo erg. Dat we het niet tegelijk doen, dát maakt het erg. 

Dinsdag 20 januari 2021

Ik heb dinsdagen altijd onnozel gevonden. Vijf minuten nadat ik dit typte, realiseerde ik me dat ik op een dinsdag geboren ben. :-)

Zondag 10 januari 2021

"Verdriet is geluk voor diepzinnige mensen." (uit: Doctor Who)

"Want wat baat het immers een mens als hij de hele wereld wint, maar zichzelf toch voorgoed verliest?" (Mattheüs 16:26)

Vrijdag 1 januari 2021

Het is niet omdat wij ons onze zwaktes en fouten en onvolmaaktheden kunnen indenken, dat ze er ook daadwerkelijk zijn. Evengoed zijn wij perfect maar lijden wij aan de mogelijkheid om onszelf als onvolmaakt te denken. En zelfs dat masochistische is een gebrek in zoverre wij daar zo over denken. Dit allemaal anders gezegd: het dier kan ons perfect vinden en dan is er geen argument waarom wij het beter weten, temeer omdat we niet met voldoende afstand over onszelf kunnen spreken.

Zondag 27 december 2020

Het oordeel is de binnenweg naar de oplossing van je innerlijk conflict. Als we een oordeel vellen over onszelf of de ander raken we bevrijd van tegenstrijdigheid. Of dat altijd de beste manier is, is iets anders. Soms helpt het, soms ook totaal niet. Begrijpen is de tragere weg. Het is een duurzamere weg.

Vrijdag 25 december 2020

De wereld is één klooster nu. We doen wat moet en gaan slapen alsof we niet uit onze bedden kwamen. Ik mis het om me bij je te nestelen. Ik mus je.

Zondag 20 december 2020

Vragen we naar de zin van ons leven dan vragen eerst: wat is jouw spel? Wat is jouw verbondenheid? Wat, met wie, hoe? Misschien slaan we veel gepieker over als we de waarom-vraag skippen. Welk spel speel je graag (sport, shoppen, studeren, werken, schaken, series kijken, citytrips maken, tuinieren,...)? Hoe en met wie speel je dat?

Zaterdag 19 december 2020

De getraumatiseerde wordt angstig van het gewone. Het alledaagse, waarbij zijn brein niet getriggerd wordt, is verdacht. Hij noemt het verveling en vlucht in kicks, afleiding, gevaar, antisociaal gedrag, verslaving, spel en overspel,.. Maar eigenlijk is hij bang want zijn alarm gaat constant onnodig af (het overprikkelde brein, de amygdala die een beetje zot geworden is) maar er is geen stimulus. Dus wil hij alarm en stimulus in overeenstemming brengen. De hyperactiviteit van ADHD kan hier misschien soms deel van uitmaken.

Vroeg of laat komen wij in een crisis. In onze liefdesrelatie, in een vriendschapsconflict, met het verlies van een dierbare, met ontslag, met een identiteitsvraag (bv. seksuele geaardheid), enzovoort. De crisis schokt ons want het vertrouwde alledaagse, volstaat niet meer. De gewone handelingen, gedachten en gevoelens die ons vergezelden, laten ons in de steek of dagen ons uit. De crisis werkt, als we die doorkomen, louterend. We herstellen niet alleen zomaar, we beseffen ook dat we ons altijd al in de wereld bevonden zonder veel argwaan en dat veel met ons op stap ging in plaats wij op stap met veel (wat Heidegger het oneigenlijke, vervallen bestaan noemde). Na de crisis zien we hoe we impliciet kozen voor allerlei en hoe we terug expliciet kunnen kiezen. Concreet kan dat gaan om een nieuwe liefde, een andere job, een nieuwe woonplaats e.d. Crisis is kans, crisis is de klets, de mep die je in een richting werpt en terwijl je vliegt, besef je hoe weinig je nog actief aan het kiezen was. Dus je landt in verbijstering en met meer besef en dus verantwoordelijkheid. De crisis laat ons de essentie van ons menszijn zien. Ze laat het ons niet alleen zien, ze zet ons in die essentie. 

Maandag 14 december 2020

Hij had zich een bed met 8 planken in de vorm van een doodskist laten maken. Om al te wennen. Ja, om toch al wat te wennen. Doodgaan is toch een hele stap nietwaar.

Er is een verschil tussen 'ik voel me belabberd' en 'het gaat niet goed met mij'. Een voorbeeld ligt voor het rapen: de lockdownmaatregelen in deze coronacrisis. Je kunt panikeren over wat je nu allemaal voelt van onrust, verveling, eenzaamheid, angst, leegte,... Of je kunt denken: 'We zitten in een asociale situatie dus is het normaal dat ik nu asociaal ben. Ik richt me op dingen, huisdier, aankopen, boeken, series, muren, klusjes, planten,... die niet communicatief zijn omdat de communicatie verstoord is door corona. We zijn nu allemaal een beetje mensenmoe en dat is ok. Ik ben zelf ok vanbinnen, wat ik nu voel is de leegte van corona dus dat is volstrekt normaal en goed. Als ik het niet zou voelen ben ik niet congruent met de situatie en scheelt er dus iets met mij. Mijn gevoelskompas is dus blijkbaar nog intact. Het gaat dus eigenlijk goed met mij.'

Vrijdag 11 december 2020

Geestelijk volwassen worden is onder meer emotioneel volwassen worden, is onder meer alles doen, zonder noodzakelijk de zegen van je ouders te krijgen. Het is het verlies van illusies en idealen maar de winst van grip, van eigen initiatief en vrijheid, van het scheppen, behouden en vergroten van je eigen comfort. (En dus, met Epicurus, het vermijden van lijden).

Maandag 7 december 2020

De gesel gaat rond van deur tot deur

arm en groot en licht en donker

schenkt geen aandacht aan duur of diepte

als hij maar geselen kan

in onze dromen is pijn geen pijn 

en roept een norm hem halt toe

de gesel is als onze lucht

rondom ons, door ons, met ons, voor ons

alle verzet is tijdelijk

(Ilja Van Peel)

Woensdag 2 december 2020

Ik raak onmiddellijk verstoord als iemand een politieke bril opheeft waar het een apolitiek onderwerp betreft. Nu ja, uiteindelijk is alles politiek, maar het moet onderscheiden worden, niet samengevoegd. Het moet zuiver zijn of het vervuilt ons gesprek. Ik kom terug op Panamarenko: 'Politiek verdeelt de mensen'. 

Dinsdag 1 december 2020

Het is gevaarlijk als niet jij een politieke visie hebt, maar de politieke visie jou. En als het verschil tussen echte politiek en het politieke, niet gekend is.

Zondag 29 november 2020

Een groot idealisme zet het handelen in een kramp, hetzelfde defensieve als bij trauma. Alles wordt gescand tegenover het ideaal. Het maakt dus onvrij. Het gaat een weg met jou in plaats van jij een weg met iets. Het is gevaarlijk en zet de deur open om misbruikt te worden. Want wie jouw kaart trekt, zal je mogen leiden, je laat je blind gaan. Kritisch denken is de enige optie om vrij (en wat is vrij...) te blijven. Dat is het belang van filosofie.

Maandag 23 november 2020

Als er licht is aan het eind van de tunnel is dat meestal van een aanstormende trein.

Vrijdag 20 november 2020

De bode is weggegaan (Pessoa)

Dinsdag 17 november 2020

Ik onthef u, mevrouw, van de plicht aan mij te verschijnen zoals ik u zie. (Fernando Pessoa, Boek der Rusteloosheid)

Zondag 15 november 2020

Over 4 miljard jaar botst ons sterrenstelsel met dat van Andromeda. Maar hoe dan ook ontploft de zon over 5 miljard jaar. Ze zal oplaaien, splijten en overgaan in gas en stof. Voél je dat nu? Dát wij ons daarbij iets kunnen voorstellen en voelen, iets wat wij nooit zullen meemaken, dát is een al even groot mysterie als al dat gevoetbal met zonnen in de ruimte op zich.

Woensdag 11 november 2020

Hoger dan de werkelijkheid staat de mogelijkheid. (Heidegger, Zijn & Tijd)

Zaterdag 31 oktober 2020

In het leven begint en eindigt alles al liggend.

Alle goede artistieke creaties hebben een noodzakelijkheid, of het nu een song is of een beeldje of een foto of een schilderij... Het mist het vrijblijvende, het zet zich vóór je, het pakt een plaats in die voor niets anders meer bestemd is, het spreekt je dwingend aan, het moest er zijn.

Met die lockdown zou je op de duur gaan tanken met een volle naftbak om buiten te komen.

Dinsdag 27 oktober 2020

'Wanneer alle wetenschappelijke vragen opgelost zijn, zijn de levensvragen nog niet eens beroerd', aldus de geniale Wittgenstein, die trouwens aan depressies leed. In psychotherapie buigen we ons over de vraag hoe we ons kunnen handhaven in een wereld die eigenlijk te moeilijk voor ons is. Hoe kunnen we de te moeilijke relaties, de te moeilijk begrijpen Ander, de te moeilijk te vinden rust, stabiliteit, tevredenheid, toch genoeg vinden en vasthouden? Een therapiegesprek is dus altijd ook een individueel existentieel vraagstuk oplossen. Maar daarmee zeg ik niets nieuws. Zou ik überhaupt ooit al iets nieuws gezegd hebben?

Dinsdag 6 oktober 2020

Vanavond geef ik in het noorden van Antwerpen na lange tijd nog eens een lezing over ADHD. ADHD blijft een slecht begrepen, onderschatte problematiek, zeker bij volwassenen. Veel van de zorgen bij iemand die aan deze aandachtsregulatiestoornis lijdt, kunnen vermeden of verminderd worden mits de juiste uitleg en begeleiding. Het mondt vaak uit in secundaire problemen (verslaving, onderpresteren, jobverlies, onnodige relatiebreuken, etc.) waarbij de hulp -als die er al is- zich nooit op de AD(H)D zelf richt.

Maandag 5 oktober 2020

'Contrary to the philosophy of Descartes, or of Kant, when we say 'I think', we each attain ourselves in the presence of the other, and we are just as certain of the other as we are of ourselves. Therefore, the man who becomes aware of himself directly in the cogito also perceives all others, and he does so as the condition of his own existence. He realizes that he cannot be anything (in the sense in which we say someone is spiritual, or cruel, or jealous) unless others acknowledge him as such. I cannot discover any truth whatsoever about myself exept through the mediation of another.

(uit: Sartre, Existentialism is a humanism, oorspr. titel: 'L'existentialisme est un humanisme' Parijs, 1945)

Vrijdag 14 augustus 2020

De ogen van pendelaars wijzen naar een beschermend Punt Niets.

Zondag 1 augustus 2020

Lijden wordt ook veroorzaakt doordat je te veel verantwoording aflegt aan anderen en te weinig aan jezelf.

We hebben de neiging om over onszelf te praten als speedboaten op de oceaan, snel veranderbaar van richting en ons doel bereikend als we maar willen en ons best doen. Het is verstandiger om onszelf als containerschepen te zien. Log maar in staat tot effectiviteit. Of beter nog, als cruiseschepen, omdat het voornaamste van de hele vaartocht niet het doel is, niet eens de stormen, maar het onderling geroezemoes van mensen. Wat zich afspeelt op de cruise, dat typeert ons, de rest is vrij banaal want niet uniek. Of moet het niet uniek zijn om interessant te zijn?

Zondag 28 juni 2020

Tot we in de juiste armen liggen, liggen we wakker.

Zaterdag 13 juni 2020

De ziel is een spier. We moeten naar een defragmentering van de psychologische gedragsaspecten. Er is een centrale as die niet fysiek bestaat maar wel in betekenis en dus wel bestaat. Die centrale as is de ziel, die als een spier ontwikkeld en verzorgd kan worden. Later daarover meer. Maar het schaken noopt me tot de vergelijking dat je ook niet met afzonderlijke stukken speelt, hoe uniek en uitgesproken ze ook zijn en opgesteld staan. Zo is ons gedrag (ruim opgevat, denken, doen, voelen), ook een eenheid, de ziel.

Zondag 24 mei 2020

De coronacrisis zit over haar hoogtepunt, het gewone leven komt deels terug. Wat een vreemde tijd.

Dinsdag 28 april 2020

De gewenning werpt struikelblokken op aan het begin van al onze wegen. (Montaigne, 1580)

Vrijdag 24 april 2020

Een dier is nooit bezig met wie het zou willen zijn.

De wereld is het theater van de wil (Schopenhauer had gelijk).

Zondag 5 april 2020

Het lijkt me onoverkomelijk dat we aan dit gruwelijke drama van het coronavirus, wereldburgerschap overhouden. Geen volk of land zal ooit nog in zijn oude grenzen begraven blijven. Het is de eerste keer dat onze onderlinge verbinding en afhankelijkheid zo openspatten in ons gezicht. We gaan, of we daar nu voor of tegen zijn, komende decennia dus naar grote overkoepelende Raden die ons zullen besturen. Er komt een mondiale bestuursraad van Zorg voor alle continentenkinderen. Het is eindelijk een kans voor dochter Afrika om niet vergeten te worden.

Vrijdag 13 maart 2020

Emotionele verhongering en uitdroging in het contact met belangrijke Anderen, gaan we met bier en wijn en ijs en chocolade en chips en cola,… Te lijf.

De schoonheid is de troost is de schoonheid. Van wat ik voel bij anderen. Van muziek, van helende woorden van filosofen, van wat lekker is, van stilte, kalmte… Eens bevrijd van kwellingen is het leven prachtig.

Zondag 8 maart 2020

Internationale vrouwendag.
Er is de vrouwen zo veel leed aangedaan doorheen de geschiedenis en nog is dat niet voorbij.

Zondag 23 februari 2020
Hoe complexer mens of machine, hoe groter hun kans op uitval. De taoïsten en boeddhisten gingen daarom zo tekeer tegen het niet-spontane, onnodig gecompliceerde streven.

De grootste strijd is niet ik versus de wereld maar ik versus ik.

We are society. Er is geen fractie maatschappij buiten ons. Beklag keert terug op ons. Roepen naar de maatschappij is roepen naar de spiegel.

Een mens die met gekruiste armen op straat loopt is op weg naar iets buiten de spontaan-persoonlijke levenssfeer (oudercontact, restaurant, bezoek aan kennissen ipv vrienden, recepties, etc.).

Een receptie is een plaats waar mensen via alcohol hun weerstand overwinnen om bijeen te komen en waarbij op het einde vooral de opluchting heerst dat dat weer gelukt is. Wie dat voelt, viert dat met alcohol. Wie dat niet voelt, drinkt alcolhol om niet meer te voelen wat hij niet voelt.

Vrijdag 21 februari 2020

Als je in bed piekert over vertrouwde problemen kun je ze eens vanop afstand bekijken als die ene grote bal naast je, vol problemen, maar die je vandaag helaas (nog) niet opgelost krijgt.
Dus ga je ernaast zitten in je strandzetel met een boekje en een zalige zon bijvoorbeeld.

Maandag 10 februari 2020

Een laag zelfbeeld is een mentale scheur in je hoofd. De scheur tussen ‘hoe ik me zie’ en ‘hoe ik wil zijn’. Verslaving is een erg voor de hand liggende manier om de pijn van die scheur niet te voelen. Verhoog je het zelfbeeld dan lost ook de drang stilaan op om jezelf te verdoven.

Zaterdag 8 februari 2020

Hoop ligt niet in mezelf, niet in iets buiten mezelf. Hoop ligt in de ogen van de Ander. Dat klinkt melig maar daarmee bedoel ik: uiteindelijk bepaalt de relatie met belangrijke Anderen wat we verwezenlijken en dus wat we voelen. Streven naar rust, geluk, stabiliteit, structuur, voldoening, etc. etc. is geen individuele opdracht. Het is in relatie dat de dingen lukken of niet lukken. Hoe de anderen (onze vrienden, familie) naar onze blik kijken en terugkijken, bepaalt hoe hoopvol of hopeloos we zijn. Vandaar dat het in de ogen van de Ander ligt.

Wie geen rijst lust, eet beter iets anders. (geen Chinees spreekwoord, nooit gezegd, ook niet voor Chr.)

Zondag 2 februari 2020

Wie consequent en met volle ernst integer blijft in een groep (bv. collega’s, vrienden,…) moet uiteindelijk de groep verlaten. Omdat een groep niet werkt met vaste waarden maar schuivende waarden die gecamoufleerd zijn. Een groep ontsnapt nooit, ondanks haar uitstraling van harmonische eenheid, aan de individuele handhavingen van haar leden. En volgehouden integretiteit staat daar haaks op.

Vrijdag 31 januari 2020

‘Waarom blijft hij/zij toch in die destructieve relatie??’
Omdat het laag zelfbeeld hem of haar erin houdt.

Donderdag 30 januari 2020

Ik dacht altijd dat we een relatie aangaan met iemand. Maar nu bekijk ik het anders. We gaan een relatie aan met elkaars leven. Dat omvat veel meer: iemands vrienden, ouders, werk, toekomst,… Die toekomst van het leven van de ander is natuurlijk niet bekend. Dus we gaan geen relatie aan met een bekende maar met het onbekende. Nu rekenen we elkaar nog af als het misloopt. We zeggen: ‘jij was toch zus en zo?’ Alsof identiteit vastligt, gedrag vastligt, de invloed van jeugd en werk en sociale kring niet nog kunnen beïnvloeden, vroeg of laat. Het is een misrekening. Ook de presentatie van onze eigen identiteit als zijnde ‘hier is je partner’, is dus misplaatst. Beter is het te zeggen: wij gaan met elkaars leven, een leven aan. En dat zit vol onzekere factoren. Van daaruit ontstaat mildheid voor wat we maar onder controle hebben en voor elk onverwacht, pijnlijk einde.

Een oordeel over iemand is een punt zetten waar een komma hoort. Daar waar begrijpen stopt, begint het oordeel. Daar waar het oordeel stopt, begint het begrijpen.

Maandag 27 januari 2020

Je investering in de relatie is niet het resultaat. De breuk is niet de relatie zelf. De relatie is niet je zelfwaarde.

Zondag 26 januari 2020

Wie gelooft moet niet bidden. Bidden duidt op gebrek aan geloof.

Dinsdag 20 januari 2020

Montaigne beschrijft zijn argumenten om niet meer bang te zijn voor de dood, met grote scherpte. Zijn ‘Essays’ (geschreven tussen 1570 en 1592) blijven na ruim 400 jaar moeiteloos overeind en laten zich even moeiteloos lezen.

Piekeren is problemen willen oplossen met de geest die niet met de geest op te lossen zijn.

Een poes in een open haard zouden we graag classificeren als zielig. Maar zielig is alleen maar aanwezig in onze hersenen. Zielig behoort tot de perceptie. In hoeverre bestaat iets als het in de perceptie bestaat? Bestaat het dan minder, anders, evenveel?

Zaterdag 18 januari 2020

Hoe kwetsbaar kun je bij je man zijn, bij je vrouw zijn? Hoe veilig is het? In welke mate kun je je sterke armen en scherpe tong, je geconcentreerde blik, je slimme kop, je handige handen, je lenige voeten, je robuuste buik en keel en nek, laten hangen? Wat als je voorbij het bereiken gaat? Wat gebeurt er als je niet doét, niet moét? Valt het? Breekt het? Lijmt het?

Seks naait ons aaneen.

Er is een universeel-technische taal nodig voor de therapiewereld. Tot nog toe spraken alle stromingen vanuit hun eigen beperkte visie. Ik geloof in een volwassen, universele filmtaal die hun gezamenlijke grond van de mens bevat en pragmatisch-imperatief kan gelden.

In een kattenbak moet je vooral in de hoeken scheppen.

Donderdag 16 januari 2020

Ik geloof niet dat de postmoderniteit de mens vervreemdt. Ik geloof dat het zijn verzet tegen de postmoderniteit is.

Blijvende rust en blijvende veiligheid behoren niet tot de natuur. Ontwikkeling houdt altijd onveiligheid in. Wie zich door zichzelf of door anderen te lang te sterk beveiligt, verstikt uiteindelijk zichzelf. Omdat wij de tendens blijven houden tot ontwikkeling. Als je bv. grote moeilijkheden hebt om je gedachten en gevoelens te uiten en je gaat een relatie aan met iemand die niet graag en gemakkelijk over z’n gevoelens praat, dan is dat in eerste instantie beveiliging om het griezelige van het openen niet te moeten aangaan. In tweede instantie, en daar kunnen vele vele jaren van onbewustheid overgaan, leidt het tot verstikking en uitdoving van je tendens tot zelfexpressie, zoals zand op een klein vuur. Daarom dat de psychiater Robin Skynner in 1983 heel terecht zei in zijn boek ‘Families and how to survive them’ (https://en.wikipedia.org/wiki/Families_and_How_to_Survive_Them) dat mensen geneigd zijn om verliefd te worden op mensen met gelijkaardige ‘issues’ (kwetsuren) maar dat net het vallen op iemand die je kan voorttrekken in je kwetsuur, helender is op lange termijn. Op elkaar gelijken om je genoeg verbonden te voelen, genoeg verschillen van je partner om de individuele groei mogelijk te maken en daardoor verbonden te blijven.

Woensdag 15 janauri 2020

Wat zou erger zijn voor bijvoorbeeld een huisarts: gebrek aan kennis of starheid? Links zou dat laatste zeggen, rechts dat eerste.

De hevigheid in menselijke relaties ontstaat als de onderliggende platen, als tectonische aardplaten, elkaar raken. Als ik na veel spartelen in studies toch iets heb bereikt en een ander thuis gewaardeerd werd voor z’n studies maar weinig voor wat anders bijvoorbeeld. Daar komen koppels en breuken en familieconflicten tussen broers en zussen van, daar is de wrijving met vulkanisch gehalte het grootst.

Psychotherapie is tegenover een gesprek wat filosofie is tegenover een toogdiscussie.


Zondag 12 januari 2020

Wie zichzelf onder druk zet om iets ‘te leren loslaten’ heeft het nog niet genoeg vastgehouden.

Nacht is de hond die de wakkeren bijt.

Waar gevaar is, groeit het reddende. (Hölderlin)

Voor wie het nog niet kent: een wetenschappelijk onderbouwde techniek tegen stress is hartcoherentie. Werkt meteen.
https://www.youtube.com/watch?v=ef2HTzIRSm0&t=610s


Vrijdag 3 januari 2020

Wie klaagt, mist het gevoel van voldoende zelfbeschikking. Klagen over lawaai is je onmacht laten horen dat je het niet kunt stoppen. Klagen over je baas is niet beschikken over de assertiviteit of macht of moed of reële mogelijkheid om zijn gedrag tegenover jou, te veranderen. Wat daad had moeten zijn, wordt woord. Wie nooit klaagt voelt voldoende opties om adequaat te handelen of mist die wel degelijk maar verstikt vermoedelijk zichzelf.

Woensdag 31 juli 2019

Er is een link tussen angstig zijn en integer zijn. Alsof het samenhangt. Angst en integriteit zijn vriendjes.

Dinsdag 30 juli 2019

‘Tuinieren voor Godot’

Zoals alle Vlamingen, tussen maart en november hard in de tuin werken maar er nooit gaan inzitten omdat dat niet mag van het arbeidsethos.

Maandag 29 juli 2019

‘Ocharmiteitsindex’

Slecht geslapen? Tegen een paaltje gereden? Je hond dood? Een uitbrander van je werkgever gekregen? Droevig aan iemand teruggedacht? Je mandje aubergines en trostomaten laten vallen in de supermarkt? Dat is allemaal tamelijk ocharme en draagt bij aan je dagelijkse ocharmiteitsindex. Een nieuwe hobby, een reis winnen met Nutella, een last gewoon aanvaarden, doen de index terug dalen.

Zondag 28 juli 2019

Moe worden we pas, van onze niet-gehuilde tranen (Riane Malfait).

Zaterdag 27 juli 2019

‘Lepelterreur’

Het ondraaglijk geluid van iemand die te lang of te luid roert of roert tout court.

‘Milieuthanasie’

Het actief inzetten van het levenseinde van de aarde door een plastic potje te kopen of met een bedrijfswagen te rijden.

Vrijdag 26 juli 2019

‘De klem van onbeleefdheid’

Tijdsbestek van je bezoek waarbinnen je niet kunt ontsnappen. Wordt verlengd met voedsel en drankjes. Bij elke klemverbreding van de gastheer of gastvrouw is een direct ingrijpen vereist om verlenging van je bezoek te voorkomen. Een nette, rake klemversmalling is het alsoftoilet. Het is het installeren van een eindpunt om terloops te kunnen zeggen dat je doorgaat nadien. Zo komt het minder onbeleefd over. Het alsoftoilet duwt de tweede poot van de klem in alle vriendelijkheid maar even grote vastberadenheid, terug naar waar jij wil, niet waar de gastheer het wou plaatsen. De gastheer plaatst altijd zo breed mogelijk om niet onbeleefd te zijn. De gast moet ook nauwkeurig inschatten wanneer de gastheer hem een beetje beu is. Niet simpel.

Donderdag 25 juli 2019

Moed ontstaat als we ophouden dapper te zijn.

De primaat van de politiek is het primaat van de politiek.

Een bibliotheek in 2019 is een grote zaal met boeken zonder de storende aanwezigheid van mensen.

Iemand die zich te erg bemoeit met een ander, wil compenseren dat hij emotioneel niet dicht genoeg bij die ander raakt. Het effect is nog meer afstand.

De moeder zou alles voor haar baby doen. Dus de moeder dient de baby. De baby staat daarom boven de moeder. Dus zorgt de baby meer voor de moeder dan de moeder voor de baby.

Dinsdag 23 juli 2019

Kranten en nieuwsflitsen verspreiden een kwalijke, verslavende geur. En met alle geuren is het zo, dat je ze vergeet als je er maar lang genoeg in vertoeft. En dan slaat de verdwazing toe. De domheid van voor en tegen. Van oorzaak en gevolg. Van wij en zij. De grote actuafles, die een weldoende parfum lijkt te geven maar eigenlijk geestdodende gassen lost.

Dat typeert ten voeten uit de mens: dat hij voelt dat één van zijn veters te los zit, die opnieuw bindt en daardoor ontevreden wordt over de andere schoen zodat hij die ook moet doen. Dat is hoe wij van hot naar her hinken in het leven.

Hopelijk is er na het hiernamaals nog iets.

Woensdag 17 juli 2019

Angst is het modderbad waarin zelfs onze meest felle kleuren van woede en verdriet vervagen.

Ik hou van komma’s in zinnen. Komma’s doppen zinnen in bedachtzaamheid. ,,,

Ik zat op restaurant met een boek en een bord stoofvlees. De mensen keken naar het stoofvlees.

Vrijdag 12 juli 2019

‘Persgroet’

Wat zit er nog aan mogelijkheden tussen de beleefdheidsknik en de glimlach? De persgroet! Voor Vlamingen is deze derde optie belangrijk bij de begroeting van bepaalde bekenden zoals buren waar je nooit mee spreekt maar die jou wel altijd elke Jupilerbak en kattenbakvulling hebben zien uitladen. Je weet wel, allemaal heel tof maar ook zo leeg als een paasei, dat contact. Of de ouder aan de schoolpoort die je jarenlang kruist maar waar je werkelijk niets mee hebt. Je kunt niet standaard nors blijven zoals het een Vlaming eigen is, je moet toch wat moeite doen. Ontvlamingen. Daarvoor is er gelukkig de persgroet, die we allemaal bezigen. Je knikt en je perst je lippen opeen, alsóf het een glimlach is. Met de persgroet zit je altijd en overal goed, ook als je de receptiebalie van je hotel weer eens passeert. Of in de zetel, naar mekaar, als je huwelijk ver heen is bijvoorbeeld.

Woensdag 3 juli 2019

‘Kinsoldaat’

Persoon met scherpe lange kin, als vechtwapen inzetbaar.

Dinsdag 20 augustus 2019

Nacht is de hond die de slapelozen bijt.

Het dominante model is ‘voor altijd’. Dat liefdesmodel waarin je elkaar kiest voor het leven. We moeten van dat model af. Het zet ons onder druk, niet in het minst onder morele druk. Het schept heftige verwachtingen en zenuwachtigheid bij het koppel als het nog maar een beetje lijkt te ‘mislukken’. Het is een opgestoken vingertje dat erkent dat seriële monogamie weliswaar steeds vaker voorkomt maar dat niet als evenwaardig ziet. Het is nog een fossiel van het katholieke denken. Als we nuchter denken, zien we dat de kans op een compleet samenleven tussen twee mensen tot hun tachtigste, totaal niet zo evident is. In feite is de kans dat dat op al die tijd niét meer lukt, veel groter. Twee mensen die in de huidge tijd, met al hun economische, sociale, psychologische, familiale onafhankelijkheid nog sterk kunnen veranderen, anderen ontmoeten, nieuwe interesses kunnen krijgen, belangrijke gebeurtenissen meemaken,… Het moet allemaal nogal meezitten! En bovendien, wie zegt dat dit moet ‘lukken’? Dat dit het beste is? Kennnen we intussen niet allemaal iemand die zich pakken beter voelt in een tweede of derde relatie?

Nee, het heeft niet langer zin om ons daarmee te kwellen. Voor de één is het ideaal, voor de ander ongewenst, onmogelijk, onvoorspelbaar. Iedereen evenwaardig met z’n keuzes in het leven. Ik zie relaties als ontwikkelingsfasen, of passend, parallel lopend bij de individuele ontwikkeling van twee mensen. Soms zal er in die relatie best wel het leeuwendeel van alle nodige ingrediënten zitten om het levenslang bevredigend te vinden. Vaak echter niet. We zijn onderhevig aan zeer veel schommelingen, vervellingen, perspectiefwissels, enz. Dat heeft niet eens zoveel met de relatie zelf te maken denk ik. Meer met ons individuele leven.

Ja, soms kan veel praten, in relatietherapie gaan, tijd geven, afwachten, de relatie terug op de rails krijgen. Maar anderzijds: soms is het gewoon op. Simpel. De relatie van twee, tien, dertig jaar, heeft dan zijn beste tijd, zijn bloei gekend en is nu in de verwelking. Ook dat is de natuur van hoe wij zijn. De romantiek, de sociale druk, het geloof, onze opvoeding, kunnen proberen om dat tegen te houden. Om voor te liegen dat dat niet kan. Niet mag. Maar de mens is zo hartstikke de mens. Dus ja, een zogenoemd prachtkoppel kan over een paar jaar splijten tot ieders verbazing. Verbluft kijkt iedereen het aan. En door het dominante model van ‘dit is mislukt’, volgt groot drama. Dan bedoel ik niet de pijn van het scheiden, die er bij hoort. Nee, ik bedoel het extra drama van het ‘niet geslaagd zijn’, van het voor eeuwig-en-altijdfeestje dat niet doorgaat. Van het ongeloof. De sociale vernedering. De strijd. Het zoeken naar argumenten tegenover de ander, het schuld zoeken (ontrouw is een hele goeie om het kapotte niet als een wederzijdse verantwoordelijkheid te moeten zien) allemaal om maar niet te moeten zeggen: het is gewoon… Op tussen ons.

Maandag 19 augustus 2019

Er was eens man die niet online was.

Zondag 18 augustus 2019

O, lyfste, weest welkom in myn huyz. Myn haar zal yndelijk gewassen zyn.

(Oud-Perzische wijsheid, veel cijfers voor Chr.)

Donderdag 15 augustus 2019

Het lijkt dat wij onze principes dienen. Maar dat verdient een copernicaanse klets. Nietzsche zou het met me eens zijn dat onze principes ons dienen. Ze zijn griezelig modificeerbaar.

Historische bijziendheid noem ik de afstand die we missen in onze blik op de huidige, vorige en toekomstige tijd. Zo is het bon ton om te zeggen dat in deze tijd alles verandert, er vandaag heel veel gebeurt in de wereld, we er slecht voorstaan, de jeugd apathisch is, de wereld erg gevaarlijk is, we moreel afdwalen naar een zompig laissez-faire en de politiek onbetrouwbaarder is dan ooit. Dat is prettig lezen in kranten en schreewt om wat alarmerende prentjes en getuigenissen, maar het is ontrukt aan historische nuchterheid. Waren de pest, heksenverbranderij, kinderarbeid, hongersnood, gebrek aan vrouwenrechten, dictatuur, veldslagen enz enz dan niet minstens zo erg? En vergeten we daarmee hoe hard we nu genieten van diplomatie, algemeen stemrecht, stijgende welvaart, aanvaarding van homoseksualiteit, Europese vrede, betere gezondheidszorg en een bijna hysterisch voorbeeldige pedagogie? Een extra stap achteruit levert altijd een betere perceptie op.

Woensdag 14 augustus 2019

Therapeut tegen een cliënt in de supermarkt: ‘Ha, Christine! Alles goed?

En indien ja, waarom niet?’

‘Doodloos’

Levend. Bijvoorbeeld: de poes lag doodloos in het zonnetje.

Een belangrijk werk in psychotherapie is de cliënt helpen zijn of haar zelfwaarde te vergroten. Vaak kent het zelfbeeld blutsen en deuken door pijnlijke ervaringen en door de gedachten daarover. De cognitieve gedragstherapie (die het natuurlijk van de stoïcijnen en de boeddhisten pikte) zet sterk in op het ontkrachten van irrationele of beschadigende gedachten. Ik werk eclectisch dus ik pas deze methode ook toe.

Het is niet enkel voor therapiecliënten van belang. Iedereen heeft baat bij het neutraliseren en zingeven van gedachten. Bijvoorbeeld:

‘Ik heb veel spijt dat ik destijds mijn werk heb opgegeven’ wordt: ‘Ik maakte toen een keuze die me de beste leek. Nu zie ik er nog andere.’

‘Ik ben heel moeilijk in het starten van een relatie’ wordt: ‘Ik bescherm mezelf door niet zomaar in een avontuur te stappen maar het zou me helpen als ik de rem wat los.’

‘Ik ben heel introvert’ wordt: ‘Ik laad mijn batterij vooral op als ik alleen ben. Bij anderen zijn vind ik ook wel eens fijn maar dat kost me van mijn batterij. Als ik thuis ben, laadt mijn batterij het snelst op.’

In de geest van Viktor Frankl kun je zeggen dat mensen om moeilijke situaties aan te kunnen vooral zingeving nodig hebben (Frankl was psychiater en overleefde de holocaust). Door eindeloos te problematiseren help je de cliënt niet naar boven, je duwt hem naar beneden. Anders gesteld: je kunt door neutraliseren en zingeven hoop geven. Hoop is opgewonden kansen voelen. Je moet niet zozeer weten waarvoor je wil leven, maar waarvoor je moet leven. Het moeten, zoals je kinderen grootbrengen, een boek schrijven, vrijwilligerswerk doen, een zaak uitbouwen, voor je moeder zorgen,… Brengt je veel verder dan een grillig ‘willen’. Het moeten is je eigen prettige hartsdwang afkomstig van je einddoel. Willen is meer een vaag project met kans op stagnatie of fragmentatie onderweg.

Zaterdag 10 augustus 2019

Slijpend Ijsland van duizend stenen
ik verbleek bij je voorstelling van rust
al kookt het front diep door je heuvels
tillen meren hun koele sculpturen op

vegen vergeten rood en blauw de aarde
daalt de noordse stern langs rotsen en as
al wasemen je bronnen koorts in hun rivieren
wint veldslag na veldslag het goudgroene mos

tikt de zon nog uit de maat en valt daardoor
des te meer je zwijgen op
Ijsland, Ijsland
je hakt verstand van ogen los

Ilja Van Peel

Woensdag 7 augustus 2019

Ik bevind me in een inktzwarte show. De goochelaar slaat me met zijn stok, de clown plet mijn tenen met zijn grote clownsschoenen. Nu ontkomen aan de grimas en geloven dat elke tent zijn uitgang heeft.

‘Politieke ruitenwissers’

Tactische meningen waarmee mensen in hun denken of in discussies, complexe zaken naar de eigen linkse of rechtse politieke voorkeur schuiven. Zo bevrijdt men zich van de onwetendheid en inherente ambiguïteit. Het is immers bijna onmogelijk om tien zinnige, juiste uitspraken na elkaar te doen. We vullen onze koppen en monden met meningen, meningen, meningen zonder zorgvuldig denken. We zijn politieker dan ons brein aankan.

Zondag 4 augustus 2019

Een goeie manier om in slaap te vallen is je schaapjes complex maken. Ik denk bijvoorbeeld na over de uitspraak ‘Ik moet grenzen leren stellen.’ Wat is dat dan eigenlijk? Wat doe je dan eigenlijk? Hoe stel je een grens? Waaraan herken je een grens? Is het mijn grens of iets tussen mij en de ander? Is het een zone, een bareel? Of ik denk na over zoiets als ‘tijd’. Wat is dat eigenlijk, tijd? Waaraan merk je tijd als er geen klokken zijn? Heeft tijd grenzen? Is tijd echt of perceptie? Is tijd zonder ruimte mogelijk? Is er niet altijd ruimte? Als het niet helpt, maak ik de vraag ingewikkelder en laat me niet afleiden, ik moet hard werken en het onderzoeken. Niet zelden val ik er binnen de tien minuten van in slaap.

Als je geen klik voelt met iemand is dat omdat je je er niet persoonlijk genoeg bij kunt uitdrukken, om welke soms mysterieuze reden ook. Veiligheid is de grond die onze voeten verbindt.

De fusie van diepe verbondenheid, oude spanningen en vervreemding wordt ook wel eens ‘familiefeest’ genoemd.

‘Je hebt je bestemming bereikt’, zei mijn gps. Hij moest eens weten. 

Vroeger namen we hosties. Nu Trazolan.

Woensdag 25 september 2019

Les philosophes sont plus anatomistes que médecins: ils dissèquent et ne guérissent pas. (Antoine de Rivarol)

Autonomie? We zijn totaal niet autonoom. We zijn een netwerk. Niet dat dat nieuw is, wel dat we dat graag vergeten. Autonomie is meer iets voor smartphonebatterijen. En dan nog, veel langer dan een uur of acht duurt dat ook niet.

Je slaapt bepaalt de horizon van je volgende dag.

Angst ontstaat door gebrek aan de juiste actie.

De lekkerste vraag waar niemand kan afblijven: ‘Waar moet de mens naartoe?’

Vrijdag 20 september 2019

”s Anderendaagsfactuur’

De vermoeidheid en het wrakgevoel de volgende dag, na te lang opblijven. Op een bepaalde leeftijd wil je die rekening niet meer. Of toch zeker niet meer met domiciliëring.

Een bekend adagium in het schaken is ‘If you see a good move, look for a better one’ (Lasker). Bij relatieproblemen: als je ruzie hebt, laat de ruzie voor wat het is. Zoek wat eronder zit bij jou. En vertel het.

Vrijdag 13 september 2019

‘Friemelstoelen’

Stoelen op de achterste rij in de cinema. Bv: ‘Het koppeltje koos voor de friemelstoelen omdat dan niemand hun handen kon zien.’

Dinsdag 10 september 2019

Hoe graag we het ook willen, er is geen zuivere positie van waaruit onze mening algemeen waar is. Van zodra één andere mens onze mening tegenspreekt is ze aangetast en kan ze onmogelijk algemeen geldig zijn. (Dit geldt natuurlijk niet voor feiten zoals de zwaartekracht etc.) Onze hobby: meningen aankleden als feiten zodat we meer gelijk krijgen (niet: gelijk hebben). Ps dit is een open deur. En een mening.

Zondag 9 september 2019

Elk conflict, elke kwetsuur, elke mentale pijn die we lijden is een verwittiging van de dood. Die willen we zo weinig mogelijk horen. Niet omdat wij zo bang zijn voor de dood maar voor de eenzaamheid, voor het niet meer verbonden zijn. Dat is het ergste wat ons kan overkomen. Niet de dood. Gelovigen dragen in hun beeld van het hiermamaals een niet-afgesneden zijn van anderen. Daarom vrezen zij de dood veel minder. Geloof gaat niet over God maar over de mens.Uiteindelijk komt alles in de therapie, op welke manier de therapeut ook werkt en met welke zorgen de cliënt ook komt, neer op: ‘Kom, stop nu maar met jezelf te pijnigen. Je mag je nu graag beginnen zien.’

Vrijdag 6 september 2019

O, was je maar hier… !

(Ik heb nog een washandje en douchegel liggen)

Een goeie film is een film waar de toeschouwers geschokt de zaal verlaten in Cannes.

Als ik honger heb, stuwt mijn brein mij naar de supermarkt. De supermarkt van haar kant trekt mij naar zich toe door hoe ze zich begerig opstelt. Maar hoe noem je het totaal van die twee bewegingen?

Dinsdag 3 september 2019

Ik heb zó weinig te vertellen. Maar hoe schrijf je daar een boek over.

Er zijn globaal drie soorten persoonlijkheid bij katten te vinden: vriendelijk/vrijpostig, actief/agressief en verlegen/zenuwachtig. Weinig verschil met mensen.

Gezien deze week: een pvda-lid dat een appartement verhuurt. Een antikapitalist die workshops geeft met zijn Mac. Ziedaar de mens.

Tous les matins du monde sont sans retour. Ik verloor mijn beide ouders toen ik ze nog nodig had. Niets kan dat compenseren.

Maandag 2 september 2019

Politiek is het betonneren van het eigen gelijk

Donderdag 31 oktober 2019

Als je een paar weken of maanden geïnvesteerd hebt (je hebt je voor iets of iemand ‘gegeven’, bv. voor een taak, een partner, zorg voor zieke, je aangepast aan een grote verandering, verbouwing, etc.), hoe positief, leuk, voldoeninggevend het project ook was, dan moét je nemen/ontvangen/incasseren/uitrusten. Het zal wel met hersentjes en bijniertjes enzo te maken hebben, de stress die moet zakken enzo, maar wat mij verbluft is de lange tijd die daarvoor nodig is. Ik zie cliënten die graag hun oude leven willen hernemen na een stressperiode (lees: grote verandering). Maar eigenlijk moet je zeggen: alle ramen en deuren toe, effe geen likes meer tellen op Facebook en: naar binnen keren. Ontprikkelen, terugplooien, herstellen, homeostase. Het gebrek aan decompensatie is te zien bij beroemdheden die hun evenwicht verliezen en onderuit gaan.

Misschien is een zinnige regel: drie maanden stress, drie maanden extra weinig blootstelling aan stressoren. Ik zeg maar wat.

Dinsdag 8 oktober 2019

Het was weer als vroeger
de dingen hadden geen achterkant
een veld ging over in lucht
en de lucht, die was oneindig

met tikkende harten tussen de takken
de oren wijd, onze kleren te smal
hervielen we graag in dat oudste feest

en nog, als mijn lip de nieuwe wereld verkend had
blééf alles waar, de droom verzegeld
ik geloofde dat pijn iets voor oude mensen was
en dat tijd en wij, hetzelfde schreven

Ilja Van Peel

Maandag 7 oktober 2019

Doen wat je graag doet. Zien wie je graag ziet. Moet je nog iets anders?

Donderdag 28 november 2019

Op verzoek van sommigen, hierbij nog eens uit de oude doos..:

Welkom in de Wildernis

Welkom in de Wildernis. Bedankt dat je mee wil gaan. Dat je verdraagt dat ik weer stop halverwege. Of een verdovend elixir neem tegen de pijn. Bedankt dat je mij al die tijd wou volgen, weg in, weg uit. De kronkels neem je erbij, de regen in mijn ogen als ik weer iets vergeten ben, de mist in mijn kop als je tegen me praat, de wind van mijn felle, botte woorden, de storm als het het mij niet zint. Je pakt het. Je vergeeft me dat ik verveeld raak bij het minste. Dat ik duizend ideeën heb en er drie uitvoer, die drie die je verwenst. Je zucht als ik je beledigd heb. Je komt voor me op als ik het weer verpruts. Je houdt van mij en ik van mijn passies. Je blijft bij me ook al duw ik je af.

Misschien doe je het voor de tonnen energie die ik aanvoer. Voor de inspiratie die je zelf niet zo hebt. Voor de kracht waarmee ik je van je zetel naar de wereld breng. Voor het andere, het anders zijn, mijn openhartig zeggen wat ik denk en voel.. Je weet soms te veel van me. Of je doet het voor mijn verbeelding. Want een zoeker is vindingrijk. Ik maak voortdurend nieuwe dingen. Ik schep en schep en schep daar graag over op. Zo pakt mijn leven in het kwadraat het kleurloze aan: het wil olie op het vuur en is niet bang voor de gensters. 

Ik beloof je van alles maar ik maak het zelden waar. Ik moet vooruit, waarheen weet ik niet, dieper de wildernis in, want alleen die ken ik en kan ik verdragen. Zo slinger ik hoog boven de Nuance en spring er zelden in. Ik overdrijf liever, van prikkel naar prikkel, op de vlucht voor het neutrale, spartelend tegen het saaie, uur na uur omhoog en omlaag, dan weer droef, dan weer euforisch, dan weer bang, dan weer kwaad. Mijn film kent geen regie: vooral applaus bepaalt hoe het verder gaat.

Stilstaan is sterven dus altijd heb ik haast. En toch kom ik te laat. Te laat op mijn begrafenis wie weet, en rond mijn kist roepen ze misschien nog dat ik niet stil genoeg lig. Na de crematie gaat dan de urne open en ziet iedereen hoe verstrooid ik blijf. Ik heb me dan een leven lang buitenspel gezet. En altijd gesmeekt om te mogen blijven: op school en op mijn werk en thuis. Wie mij vernedert laat ik los, waardoor ik op de rand loop van ‘ernaast’ en ‘erbij’. Maar: ik zal geleefd hebben en jij zult het weten. In mijn ADHD-full-option wagen, met dit all-in pakket van stomende drang, zoekend naar oorspronkelijkheid, met de geestdrift en het ongeduld dat zowel vernietigt als vormt. Ik heb een wispelturige tong en een rusteloos lijf, onhandige handen en een warrige kop. Maar samen kunnen ze toveren.

Er is geen rust, er is geen midden, niets blijft langs de driftweg gelijk. Dus ja, ik kus de kern van dit leven, ik ontketen en ik ontwapen, ik ben makkelijk te buigen maar zelden te kraken. Dit is mijn wildernis en jij bent mijn tochtgenoot. Wat een krachttoer van je, daarvoor teken ik met liefde. Ik stop nooit want ik ga dromend vooruit. Maar als je mij vasthoudt, gaan we samen. En ook dat is een vorm van blijven.

© Ilja Van Peel  2010

Dinsdag 26 november 2019

Wat we zeggen is altijd de waarheid -1.

Het was vier uur ’s middags en ik had nog steeds niets om me zorgen over te maken. Ten einde raad dacht ik dan maar aan later.

Onze intiemste getuigen zijn onze zakdoeken, in de buurt bij de meest persoonlijke gebeurtenissen zoals huilbuien, seks, ziekte, dood.

Maandag 25 november 2019

Zet twee mensen samen en ze praten over een derde. Altijd. Zet een groep mensen samen en ze praten, als ze even in subgroep zijn, over de anderen. Dat is niet eens ‘geroddel’, dat is de mens. Wij zijn zo. Niets is belangrijker voor ons dan wat andere mensen doen. Daarom dat mijn adagium in de therapie altijd is dat alle problemen uiteindelijk relationeel zijn. In plaats van in het intakegesprek te vragen: ‘wat scheelt er’ zou je al evengoed kunnen vragen: ‘wie scheelt er’? Met wie lukt het zo moeilijk?’

Dinsdag 19 november 2019

Iedereen die met rouw kampt, zou ooit de film ‘Tous les matins du monde’ (1991) moeten zien.

Dinsdag 5 november 2019

Nu, het is allemaal maar de vraag of dat een antwoord is.

Maandag 4 november 2019

Een van mijn meest voldoening gevende ervaringen is het moment waarop een cliënt in mijn therapie zich gewaar wordt van zijn kettingen en die verrukt, fier, verontwaardigd afwerpt. Dat rechtstaan in verzet, die liefde voor de vrijheid concreet gemaakt in ‘ik moet niet meer, ik mag’. Hoe sterk door zichzelf en de gekke wereld eerst beknot, en nu in tranen, kinderlijk blij dat het allemaal veel eenvoudiger was dan verhoopt; de oplossing van het lijdensvraagstuk lag al die tijd voor het grijpen. De ogen en mond vol verbazing dat niet in de reële wereld, niet in de reële wereld, niet in de reële wereld, noch in het intellectuele stutwerk van de jeugdjaren door een of andere slimmige wijsneus zo benoemd als een zoveelste ‘moeten’, maar in zichzelf, hier en nu, in zijn geheel, de sleutel tot alle aanvaarding of kastijding ligt. Dat elke seconde een nieuwe keuze van zelfwaardering vormt, een nieuwe kans die al dan niet wordt benut. En dat daarna pas de toepassing zicht toont in de reële wereld en zich als vanzelf voltrekt. Hoe wonderbaarlijk! Dat is het verse, het hoopvolle en dus het levenslustige waar de lijdende cliënt al die tijd naar zocht en dat na veel wroeten werd gevonden.

Zaterdag 3 november 2019

Opgelet. Waar ze je een koffie aanbieden verwachten ze veel van je geld te zien. Of het nu banken, advocaten of kappers zijn. 

Vrijdag 1 november 2019

En als onze geliefkoosde muziek nu eens vooral de muziek is die ons op psychologisch oerniveau verwent? Die ons, als wij vooral vaderlijke geruststelling en stevigheid willen voelen, plezier doet met donkere stevige dansbeats? En als we de kreet van moederlijke nabijheid willen horen, we dan vooral voor de hoge lange noten vallen, enzovoort? (Of is dat te freudiaans? Nochtans zie ik dat eerder als evolutionair dan als freudiaans. En intellectualiseerde Freud niet als een volleerde dramaturg wat eigenlijk evolutionair is?) Kan iedereen dat effe in zijn muziekkeuze nagaan aub?

Woensdag 25 december 2019

Als je wil weten hoe je partner over jou of jullie relatie denkt, luister dan nauwgezet naar de woorden die hij/zij daarover gebruikt bij anderen. Het is vanuit die uitzoompositie dat er dan het meest beschouwelijk gesproken wordt, meer samenvattend. Je alarm moet afgaan als je chronisch spottend, misprijzend over elkaar wordt; het is de voorbode van geestelijke verstoting.

Je kunt niet genoeg je gewaarwordingen inbrengen in de relatie. Wat je voelt, denkt, lijfelijk merkt, je afvraagt,… Leg het in het contact. Het uitspreken vermijden, om “sterk te houden wat er is”, is contraproductief. Je kunt beter uitspreken wat er is, om het sterk te houden. Hou wel altijd rekening met je eigen rugzak, met onnodige ballast die je bij je partner legt. Dat moet uitgezuiverd worden en daar zit het vaak fout. Daarom is de beste relatietherapie eigenlijk… Individuele therapie.

Vrijdag 20 december 2019

Een aandoening, conflict, gebeurtenis, probleem is vooral mentaal zwaar in de mate waarin het je eenzaam maakt.

Anders gezegd: het losgekoppeld voelen (eenzaamheid is een door en door subjectieve aangelegenheid) bepaalt grotendeels hoe erg iets is. Daarom dat je zorgen delen met anderen zo cruciaal is. Het doet je reëel of symbolisch terug aankoppelen aan de Anderen.

Maandag 16 december 2019

Het is niet omdat de lijster zingt dat de schoenmaker zijn kalf verdrinkt.

Zondag 15 december 2019

Een vervullend leven heb je pas met zelfaanvaarding. Het is nodig om goed te werken. Het is nodig om zinvolle, prettige, voedende relaties te hebben. Zelfaanvaarding vind je niet door jezelf nog meer onder druk te zetten: “ik moet loslaten, ik moet diëten, ik moet de verkeerde mannen mijden, ik moet positief leren zijn, ik moet tof zijn, ik moet wat minder saai zijn, ik moet meer moeite doen, ik moet meer rekening houden met anderen, ik moet het allemaal van mij af kunnen zetten, ik moet vermageren, ik moet doorgaan ook al wurgt m’n werk me”, enzovoort.

Zelfaanvaarding ontstaat wel als je je lijfelijk-zintuiglijk gewaarzijn vergroot (wat denk en voel ik, wat merk in mijn lijf, wat trekt mijn aandacht,…), dat vervolgens goed beluistert en ernstig leert nemen en als laatste stap, het uitspreekt bij anderen. Ziedaar een samenvatting van mijn psychotherapie, waarvan zelfaanvaarding het hart is. Mits de juiste begeleiding, die enerzijds nuchter en no-nonsense is en anderzijds warm en mild, evolueer je daar vanzelf naar. Niet met voornemens of grote inspanningen of kunstmatige truuks die je moet toepassen. Maar door gewoon samen met mij te kijken naar wat er is. En te blijven kijken. Wie blijft bij wat er is, verandert.

Zaterdag 14 december 2019

“Politiek verdeelt de mensen.” (Panamarenko, °5-2-1940 †14-12-2019)

Donderdag 12 december 2019

Bericht aan alle websites ter wereld (incl. de mijne) die ik nog ga bezoeken. JA, ik aanvaard alle cookies. Neem gerust mijn privacy maar vraag het mij niet meer aub. Met dank.

Zondag 1 december 2019

Een minder druk leven krijg je door je je te bevrijden van je angst om alleen te zijn.